"Θα προσπαθήσω με μια συνοπτική αφήγηση να περιγράψω πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα και βρέθηκα στη φυλακή για εμπόριο ναρκωτικών. Δεν το πιστεύω πως εγώ που είχα έναν υγειινό τρόπο ζωής με διατροφή και γυμναστική βρέθηκα στις ουσίες, αργότερα στο εμπόριο. Ήμουν, που λες, στην κατάληψη του σχολείου μου, στο οποίο περνούσαμε τις κρύες νύχτες για να υπερασπιστούμε τα αιτήματα των μαθητών. Ένα βράδυ άκουσα ότι κάποιοι γνωστοί είχαν στην κατοχή τους χόρτο ή "staff", όπως το λέμε στη γλώσσα των ναρκωτικών. Εν τω μεταξύ, αυτό ήταν ενάντια στις αρχές και στις αξίες που είχα διδαχθεί από τους δικούς μου. Παρόλα αυτά, με πολλή προσπάθεια, με έπεισαν να δοκιμάσω. Ημουν μεταξύ δύο εαυτών - ο ένας ήταν αρνητικός κι ο άλλος ήτανε περίεργος, αυτός ο οποίος ήθελε να δοκιμάσει καινούργια πράγματα και καινούργιες εμπειριες.

 

Αυτό ήταν το λάθος μου, η περιέργεια με οδήγησε εδώ που κάθομαι και γράφω. Από εκείνη την ώρα που ξεκίνησα να "πίνω" χόρτο, μου έγινε έμμονη ιδέα, αισθανόμουν ότι ήταν κάτι απαραίτητο για τη ζωή μου, όπως το φαγητό. Αργότερα το χόρτο δεν με ικανοποιούσε αρκετά ή μάλλον όσο ήθελα. Έτσι ξεκίνησα να "σνιφάρω" κοκαϊνη. Είπα αμέσως με το μυαλό μου "Εδώ είμαστε, αυτό ήταν που μου έλειπε". Αισθανόμουν ότι ήμουν μοναδικός όταν ήμουν υπό την επήρειά της.

 

Το μόνο που με δυσαρεστούσε ήταν η πολύ μεγάλη τιμή της. Κάποιος μέσα απο την παρέα, στην οποία ήμασταν όλοι χρήστες, "πέταξε" την ιδέα για εμπόριο επηρεασμένος από την κατάσταση στην οποία βρισκόμασταν. Από εκείνη τη στιγμή κόλλησε το μυαλό μου σε αυτόν τον τρόπο ζωής, δηλαδή να πουλάς ναρκωτικά κι όχι να κάνεις χρήση και να τα σπαταλάς.

 

Αν θέλεις τη γνώμη μου, είναι ευκολότερο για έναν χρήστη να κάνει απεξάρτηση από τις ουσίες, παρά για έναν έμπορο να σταματήσει τη δουλειά... Εκτός κι αν συμβεί το κακό, το οποίο προφανώς κατάλαβες φίλε μου ποιό είναι. Μακάρι να μπορούσα να περιγράψω την αίσθηση του να σε συλλαμβάνουν με μια μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών. Είναι καταστροφή, ειδικά όταν δεν είσαι σε καλή οικονομική κατάσταση. Αισθάνεσαι ότι όλος ο κόσμος χάνεται από μπροστά σου και τίποτα δεν έχει έχει αξία για σένα.

 

Κάνοντας το πρώτο βήμα στη φυλακή δεν είχα συνειδητοποιήσει που βρισκόμουν. Λίγο πολύ όλοι γνωρίζουν τί επικρατεί στη φυλακή, αλλιώς είναι, όμως, να το ζεις από μέσα. Φυλακή σημαίνει επιβίωση. Χρειάζεται "χαρακτήρα" για να μπορέσεις να σταθείς και πάλι στα πόδια σου. Δεν μιλάω καν για την κατάσταση και το σύστημα της φυλακής (κρατουμένων και υπαλλήλων), το οποίο είναι άθλιο και ύπουλο, γιατί θα μας πάρει πολλή ώρα.

 

Δόξα τω Θεώ, υπάρχει στη φυλακή που είμαι κρατούμενος το Σχολείο και μας δίνει αυτήν την ελπίδα, αυτό το φως στο τούνελ, που λένε, για ένα καλύτερο αύριο. Σκεπτόμενος την προκατάληψη των ανθρώπων για τους πρώην κρατούμενους στην εργασία, στις σχέσεις και γενικότερα στην κοινωνία προβληματίζομαι για το μέλλον μου, όμως δεν το βάζω κάτω και θα το παλέψω μόλις αποφυλακιστώ. Κοιτάζοντας το παρελθόν, ένα από τα αμέτρητα μαθήματα που πήρα είναι να σκοτώνω εγώ πρώτος την περιέργεια πριν το κάνει αυτή (λίγο χιούμορ δεν βλάπτει!).

 

"Να έχεις πάντα τον ήλιο μπροστά σου και τον άνεμο πίσω σου. Και οι άνεμοι της μοίρας να σε πάνε μέχρι τα αστέρια"

 

Α.Κ. ετών 17 "