Συνέντευξη Ken Lang
Ντετέκτιβ του Τμήματος Εγκληματολογικών Ερευνών του Maryland-Forensic Artist-Συγγραφέας βιβλίων “true crime stories”

-Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για σας, έτσι ώστε να σας γνωρίσει το ευρύτερο ελληνικό κοινό;

Μεγάλωσα στα βορειανατολικά προάστια της πολιτείας του Maryland των Η.Π.Α. Ο πατέρας μου, όπως και των περισσοτέρων παιδιών της ηλικίας μου στην περιοχή, εργαζόταν σε εργοστάσιο κατασκευής οχημάτων κι έτσι έλαβα την εκπαίδευσή μου, σε δημόσιο σχολείο. Μετά από την αποφοίτησή μου από το σχολείο, δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να πάω σε Πανεπιστήμιο και για τον λόγο αυτό, άρχισα να ψάχνω λύσεις άμεσης επαγγελματικής αποκατάστασης. Τα, σχετικά με την τήρηση του νόμου και επιβολής της τάξης, επαγγέλματα, πάντοτε μου κέντριζαν το ενδιαφέρον. Έτσι, έκανα αίτηση και προσελήφθην ως αξιωματικός περιπολίας, για δυο χρόνια στο Αστυνομικό Τμήμα «Havre de Grace», στο οποίο και υπηρέτησα 20 χρόνια. Συγκεκριμένα, εργάστηκα ως αξιωματικός περιπολίας για 3 χρόνια, στην ομάδα των Ντετέκτιβ για άλλα 2 χρόνια και στο Εγκληματολογικό Τμήμα Ερευνών, 15 χρόνια, ερευνώντας υποθέσεις βιασμών, ληστειών και ανθρωποκτονιών. Ήταν πραγματικά μια επικερδέστατη για εμένα καριέρα, λόγω της μεγάλης σημασίας των υποθέσεων που μου δόθηκε η ευκαιρία να ερευνήσω, όλα αυτά τα χρόνια,. Στο μεταξύ, έλαβα το δίπλωμά μου στην «Διοίκηση της Ποινικής Δικαιοσύνης» από το «Columbia Southern University» και τώρα κάνω το αντίστοιχο Master μου.

-Γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε με τον χώρο της επιβολής του νόμου και της τάξης;

Υπήρχε πάντα κάτι, που με έλκυε σε αυτόν. Από παιδί θυμάμαι, ότι θεωρούσα την ενασχόληση με αυτό τον χώρο, ιδιαίτερου κύρους, ευυπόληπτο. Ήταν χώρος στο οποίο ήθελα να ανήκω, καθώς θεωρούσα, ότι αποτελούσε μια οικογένεια από μόνος του.

-Από πού προέκυψε η ιδέα της συγγραφή βιβλίων, παράλληλα με τις υπόλοιπες δραστηριότητές σας;

-Σας ενέπνευσε κανείς, ως προς αυτό το εγχείρημα;

 Ένας πολύ καλός μου φίλος, είναι επαγγελματίας αφηγητής. ΄Έτσι, όταν αποφάσισε να διοργανώσει ένα «Συνέδριο αφήγησης», στην ενορία μου, αμέσως προσφέρθηκα να τον βοηθήσω να το φέρει εις πέρας. Σε αυτό το Συνέδριο, γνώρισα τον συγγραφέα John Riddle, από το Dalaware. Ο John ασχολείται με τον χώρο του βιβλίου, πάνω από 30 χρόνια, διδάσκοντας σε Συνέδρια, μαζί με συγγραφείς με τις μεγαλύτερες πωλήσεις (best sellers), όπως είναι ο Tom Clancy (είναι ο αγαπημένος μου), ο Stephen King και ο James Patterson, μεταξύ άλλων. Εκείνη, λοιπόν, την ημέρα, ρώτησα τη γνώμη του John, σχετικά με την προοπτική να συγγράψω κείμενα, αστυνομικού ενδιαφέροντος, αναρτώντας τα σε ιστοσελίδες της Αστυνομίας. Όταν ο John έμαθε για την 15ετή έρευνά μου σε εγκλήματα βίας, με κατεύθυνε στην συγγραφή βιβλίων αληθινών ιστοριών εγκλημάτων (true crime). Ενθουσιασμένος και εμπνευσμένος από τη συνάντησή μου με τον John, «ξεσκόνισα» τις σημειώσεις μου και άρχισα να γράφω, ενώ εκείνος μου παρείχε οδηγίες ως προς τη μορφοποίηση της γραφής μου, προκειμένου να μπορέσουν τα κείμενά μου να λάβουν την μορφή βιβλίου και να εκδοθούν. Έτσι, προέκυψε το “Walking Among the Dead: True Stories from a Homicide Detective”.

-Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια, για αυτό το βιβλίο, που αποτελεί και την πρώτη σας συγγραφική προσπάθεια;

-Ποια ήταν η αντίδραση των αναγνωστών σας και ποια τα σχόλιά τους;

Οι περισσότεροι από τους αναγνώστες μου, είχαν την ίδια αντίδραση: «Δε μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου!». Αγαπούν τον τρόπο με τον οποίο το βιβλίο μου διαβάζεται, καθώς είναι γραμμένο σε τρίτο πρόσωπο, γεγονός που τους βάζει στην καρδιά των ερευνών. Είναι, επίσης, ένα βιβλίο που αντανακλά την πραγματική εικόνα της εργασίας σε μια τόσο απαιτητική Μονάδα. Μπορεί το ένα βράδυ να ερευνάς μια υπόθεση και την επόμενη να τρέχεις σε μια άλλη υπόθεση, έχοντας συλλέξει και συγκρατήσει τα στοιχεία της πρώτης  για να τα δουλέψεις την επόμενη ημέρα. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, το να έχεις στοιχεία από πολλές υποθέσεις ανθρωποκτονιών να στριφογυρίζουν παράλληλα μέσα στο κεφάλι σου, είναι ιδιαίτερα απαιτητικό!
Κάποιοι, μάλιστα, αναγνώστες μου, μου εκμυστηρεύτηκαν, ότι μέλη της οικογενείας τους, φιλονικούσαν μεταξύ τους, σχετικά με το ποιος θα ήταν ο επόμενος που θα διάβαζε το βιβλίο μου! Το ποιο αξιομνημόνευτο σχόλιο, προέρχεται, από τον Chris O’Byrne, ο οποίος μου έστειλε προσωπικό ηλεκτρονικό μήνυμα, αφότου αγόρασε το βιβλίο μου. Μου επισήμανε, ότι η γραφή μου ήταν «πάρα πολύ καλή», συμπληρώνοντας, ότι είχε να πέσει στην αντίληψή του τέτοια γραφή, πολύ καιρό. Να σημειώσω, ότι ο Chris O’Byrne, είναι ο ιδρυτής των εκδόσεων “Red Willow Digital Press” και ότι με συμπεριέλαβε στους συγγραφείς του, αφότου διάβασε το βιβλίο μου!

-Γιατί προτιμάτε να γράφετε για αληθινές παρά για «φανταστικές» ιστορίες εγκλημάτων;

Επειδή, έζησα από κοντά αυτές τις υποθέσεις, μου βγαίνει πολύ πιο φυσικά να γράφω για αυτές τις πραγματικές ιστορίες. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι αποκλείω και τη συγγραφή ιστοριών μυθοπλασίας. Δε μπορώ μετά βεβαιότητας να πω, ότι προτιμώ το ένα ή το άλλο είδος ιστοριών, καθώς, δεν έχω καθόλου ασχοληθεί, ως τώρα, με τη συγγραφή ιστοριών που δεν έχω χειριστεί και βιώσει, μέσω της δουλείας μου. Θέλω να επισημάνω, ότι το να δημιουργώ μια ιστορία, βασιζόμενος στην τεχνογνωσία και την εμπειρία μου ως Ντετέκτιβ, είναι πολύ διασκεδαστικό! Έχοντας σχεδόν ολοκληρώσει την θεματική που αφορά στις ανθρωποκτονίες, έχω ήδη κάνει ένα σχεδιάγραμμα του πρώτου μου βιβλίου, που θα περιγράφει ιστορίες εγκλημάτων, μυθοπλασίας αυτή τη φορά, το οποίο ελπίζω να αρχίσω να γράφω, στις αρχές του νέου έτους.

-Ποια ήταν η πιο απαιτητική υπόθεση, που έχετε χειριστεί, έως τώρα ως Ντετέκτιβ στο Τμήμα Εγκληματολογικών Ερευνών της Υπηρεσίας σας;

Αναμφίβολα, οι υποθέσεις που δεν έχουν εξιχνιαστεί μεν τυπικά, ουσιαστικά, όμως, γνωρίζουμε, ποιος είναι ο δράστης. Περιγράφω, μάλιστα, μια τέτοια ιστορία στο βιβλίο μου “Walking Among the Dead” (πρόκειται για την υπόθεση Marcus Brown). Αναλώνεις αμέτρητες ώρες δουλεύοντας τις  διάφορες πληροφορίες, αλλά ποτέ δεν μπορείς να φτάσεις στο σημείο, όπου θα μπορέσεις να θεμελιώσεις καταδίκη. Είναι τόσο εκνευριστικό! Συνήθως, σε αυτές τις υποθέσεις, δεν απαγγέλλουμε κατηγορία, φοβούμενοι ότι θα χάσουμε την υπόθεση στο δικαστήριο και ότι δε θα μπορέσουμε να επανέλθουμε στην υπόθεση, εξαιτίας της, ρητώς προβλεπόμενης από το Αμερικανικό Σύνταγμα, διάταξης για το δεδικασμένο (δεν μπορεί κάποιος να δικαστεί δεύτερη φορά, για αδίκημα, για το οποίο έχει ήδη διωχθεί ποινικά ή καταδικαστεί-“double jeopardy”).

-Ποιο τμήμα της ζωής σας, θεωρείτε πιο απαιτητικό και ενδιαφέρον: Αυτό του Ντετέκτιβ, ή του συγγραφέα;

-Ποια είναι τα σχέδιά σας, μετά το “Walking Among the Dead’’; Ετοιμάζετε και άλλα βιβλία;

Μόλις παρέδωσα το χειρόγραφο της συνέχειας του βιβλίου μου στον εκδότη  μου, προς επεξεργασία. Λέγεται “Standing in Death’s Shadow: More True Stories from a Homicide Detective”. Αυτή τη στιγμή,  γράφω το τελευταίο βιβλίο αυτής της τριλογίας. Ο στόχος μου είναι να έχω έτοιμο και αυτό το βιβλίο (με τίτλο “Death Comes Uninvited: The Final Pages of a Homicide Detective’s Notebook”), την άνοιξη του 2012. Όταν, δε, τελειώσω με την σειρά των ιστοριών ανθρωποκτονιών, σχεδιάζω να αρχίσω τη συγγραφή του πρώτου αστυνομικού μου μυθιστορήματος!

-Ποια είναι η άποψή σας, για τις διάφορες τηλεοπτικές σειρές, εγκληματολογικού περιεχομένου (π.χ. CSI, Law& Order κλπ), που είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς, παγκοσμίως;

Δεν μπορώ να πω, ότι είμαι οπαδός, της σειράς CSI. Ένας συνεργάτης μου, μου πρότεινε να παρακολουθήσω ένα επεισόδιο. Όταν είδα μετά από 15 λεπτά, ότι οι τεχνικοί του εγκληματολογικού εργαστηρίου, ηγούνταν των ερευνών (κάτι που στην πραγματικότητα δεν γίνεται!) και ότι έκαναν την ταυτοποίηση των δακτυλικών αποτυπωμάτων, βάζοντάς τα κάτω από το φως, απογοητεύτηκα πλήρως. Από τότε δεν έχω παρακολουθήσει άλλο επεισόδιο. Έχω παρακολουθήσει, επίσης, κάποια επεισόδια της σειράς “Law& Order”, η οποία είναι μεν πολύ πιο αληθοφανής από το “CSI”, τις περισσότερες φορές, όμως, έβρισκα την λύση του μυστηρίου, πριν τελειώσει το επεισόδιο, λόγω της επαγγελματικής μου εμπειρίας! Μια από τις αγαπημένες μου τηλεοπτικές σειρές, συναφούς περιεχομένου, είναι η “Homicide: Life On the Street”, η οποία είναι βασισμένη στο βιβλίο του David Simon και αφορά στην Μονάδα Ανθρωποκτονιών του Αστυνομικού Τμήματος της Βαλτιμόρης. Η πρώτη περίοδος των επεισοδίων, ήταν υπέροχη, καθώς αναφερόταν σε αληθινές πολύκροτες υποθέσεις, που είχαν απασχολήσει τα ΜΜΕ.

-Θα θέλατε να βλέπατε τα βιβλία σας να δραματοποιούνται; Ποιες θα ήταν οι δυσκολίες;

Ασφαλώς και θα μου άρεσε κάποια στιγμή να δραματοποιηθούν τα βιβλία μου. Το βρίσκω, βέβαια, πολύ δύσκολο να αποτυπωθεί στην τηλεόραση ή στον κινηματογράφο, η πραγματικότητα του επαγγέλματός μου. Χωρίς να μπορείς να βιώσεις ο ίδιος την κόπωση ενός Ντετέκτιβ, ή να «μυρίσεις» την τρομακτική «μυρωδιά», που ο θάνατος αναδύει, δεν μπορείς να αντιληφθείς τι πραγματικά συμβαίνει κατά την έρευνα μιας σκηνής εγκλήματος.

-Τι είδους βιβλία σας αρέσει να διαβάζετε, τον ελεύθερο χρόνο σας και ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;

Επειδή την παρούσα χρονική περίοδο, παρακολουθώ μαθήματα για το μεταπτυχιακό πρόγραμμα στο οποίο έχω εγγραφεί,  τα βιβλία του Πανεπιστημίου, είναι τα μόνα βιβλία που προλαβαίνω να διαβάσω, αν και δε μπορώ να πω, ότι τα απολαμβάνω τόσο όσο τα βιβλία των Tom Clancy, Dan Brown, James Patterson και του John Grisham! Αγαπώ ιδιαίτερα να διαβάζω βιβλία Αμερικανικής Ιστορίας, ιδίως αυτά που αφορούν στην Αμερικανική Ανεξαρτησία, τον Εμφύλιο και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αναφέρονται στην ανθρώπινη Ανδρεία, που, πραγματικά, σπανίζει στις μέρες μας. Ο Tom Clancy είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας. Λατρεύω το πώς μπορεί να παντρεύει αρμονικά διαφορετικές ιστορίες, σε ένα μόνο βιβλίο. Επίσης, αγαπώ τον Dan Brown. Από τη στιγμή που ξεκίνησα ένα βιβλίο του, δε μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου! Ελπίζω να διαμορφώσω ένα παρόμοιο στυλ γραφής, όταν ασχοληθώ με τη συγγραφή μυθιστορημάτων.

-Σύμφωνα, λοιπόν, με όσα μας είπατε, θα σας ενδιέφερε και η συγγραφή βιβλίων μη εγκληματολογικού ενδιαφέροντος. Τι είδους βιβλία θα ήταν αυτά;

Ακριβώς! Για την ακρίβεια, έχω ήδη, στο πίσω μέρος του μυαλού μου, μια τέτοια ιδέα, την οποία και θα πραγματοποιήσω, αφού διευθετήσω τις τρέχουσες υποχρεώσεις μου. Πρόκειται για ένα ρομαντικό μυθιστόρημα που θα εξελίσσεται στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

-Τελειώνοντας, πως φαντάζεστε τη ζωή σας μετά τη συνταξιοδότησή σας; Θα επικεντρωθείτε στην συγγραφή βιβλίων;