Περίπου 450.000 υποθέσεις εκκρεμούν στα ποινικά δικαστήρια, ενώ άλλες 420.000 αφορούν φορολογικές υποθέσεις. Σύμφωνα με την Καθημερινή, ο υπουργός Δικαιοσύνης Μιλτιάδης Παπαϊωαννου εξετάζει προτάσεις για επίλυση του προβλήματος, που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας των δικαστηρίων από τις 3 που ισχύει σήμερα στις 5 το απόγευμα, μείωση του χρόνου διακοπών των δικαστών κατά 15 ημέρες καθώς και ίδρυση δικαστικής αστυνομίας, παρά το οικονομικό κόστος του εγχειρήματος.

Παράλληλα, ανώτατοι δικαστικοί εισηγούνται την αποποινικοποίηση παραβάσεων, την άμεση λειτουργία ποινικών τμημάτων στα μεγάλα δικαστήρια της χώρας, και τη δημιουργία ανακριτικών τμημάτων στις μεγάλες εισαγγελίες Πρωτόδικων.

Η λήψη γενετικού υλικού από κατηγορούμενο για ανάλυση DNA μπορεί να γίνει ακόμη και με τη βία, χωρίς να θίγονται τα συνταγματικά προστατευμένα δικαιώματά του, επισημαίνει ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Αθανάσιος Κονταξής σε σχετική γνωμοδότησή του.

Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με το Ν. 3783/2009 «όταν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι ένα πρόσωπο έχει τελέσει κακούργημα ή πλημμέλημα που τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών μηνών, οι διωκτικές αρχές λαμβάνουν υποχρεωτικά γενετικό υλικό για ανάλυση του δεοξυριβονουκλεΐκού οξέος (Deoxyribonucleic Acid-DNA) προς το σκοπό της διαπίστωσης της ταυτότητας του δράστη του εγκλήματος αυτού».

Ο εισαγγελικός λειτουργός απαντώντας σε ερωτήματα του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, αναφέρει ότι η ανάλυση του DNA, λόγω της σπουδαιότητας αυτού του αποδεικτικού μέσου, δεν προσκρούει στις συνταγματικές επιταγές των άρθρων 2, 5, 7 και 9Α, έστω και αν γίνεται χωρίς τη συναίνεση του κατηγορούμενου. Και αυτό γιατί ο σκοπός που επιδιώκεται με τη λήψη γενετικού υλικού είναι ανώτερος - υπέρτερος από τα φερόμενα ως θιγόμενα δικαιώματα του ανθρώπου.

Η ανάλυση DNA, επιπρόσθετα, είναι σύννομη με το Σύνταγμα και τη διεθνή νομοθεσία, καθώς «το συμφέρον της ολότητας που εξυπηρετεί είναι υπέρτερο του συμφέροντος του ατόμου».

Εξάλλου, ο εισαγγελικός λειτουργός τονίζει: «Οι ατομικές ελευθερίες δεν είναι, ούτε μπορεί να είναι απεριόριστες. Όποιος ζητάει κάτι τέτοιο είναι εκτός πραγματικότητας». Ο κ. Κονταξής υπογραμμίζει ότι τα διωκτικά όργανα έχουν υποχρέωση να λαμβάνουν γενετικό υλικό για ανάλυση DNA και η υποχρέωση αυτή «δεν εξαρτάται από τη θέληση του κατηγορουμένου, ο οποίος υποχρεούται να ανεχθεί τη λήψη του αναγκαίου γενετικού υλικού και, σε περίπτωση δυστροπίας, την διά της αναγκαιούσης βίας λήψη αυτού». «Δεν είναι αληθές» σημειώνει ο Κονταξής, αυτό που λέγεται: «γενικά η διά βίας λήψη γενετικού υλικού προσβάλλει την ανθρώπινη αξία διότι μετατρέπεται σε «ορό της αλήθειας» ή διότι χρησιμοποιείται το σώμα σαν ένα απλό εργαλείο για την άντληση πληροφοριών και συνεπώς το άτομο μετατρέπεται σε αντικείμενο».

Παράλληλα, ο Αθ. Κονταξής αναφέρει: «Λόγω της φύσεώς της και του σκοπού της η ανάλυση του DNA - αφού περιορίζεται στο μη κωδικοποιημένο τμήμα του DNA και τη διαπίστωση της ταυτότητας - μπορεί να διεξαχθεί πάνω σε ένα δερματικό κύτταρο, ή σε μια τρίχα κ.λπ. έτσι ώστε με την lege artis (σ.σ. σύμφωνα με τους κανόνες της επιστήμης) λήψη αίματος, αφαίρεση μιας τρίχας κ.λπ. να μην υφίσταται καθόλου σωματική κάκωση. Έτσι δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί κίνδυνο για τη σωματική ή ψυχική ακεραιότητα του ατόμου - εκτός συγκεκριμένων εξαιρέσεων. Επίσης μπορεί με την συγκεκριμένη πράξη βίας η φερόμενη ως προκαλούμενη προσβολή να είναι ασήμαντη, π.χ. λήψη μιας τρίχας από το σώμα, λήψη σιέλου κ.λπ. Εξάλλου, ο εξαναγκασμός (η χρήση δηλαδή βίας) μπορεί να προσβάλλει την αξιοπρέπεια, αλλά εδώ μιλάμε όχι για τον οποιοδήποτε εξαναγκασμό, αλλά μόνο αυτόν που δεν είναι αναγκαίος για τη λήψη του γενετικού υλικού για άσκηση ενός συνταγματικά προστατευόμενου έννομου αγαθού και αποκλειστικά για ένα νομικό σκοπό».

Πάντως, διευκρινίζει ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου: «Η λήψη γενετικού υλικού δεν έχει καμία σχέση με τον ανιχνευτή ψεύδους ή ναρκοανάλυση κ.λπ. ή με το δικαίωμα σιωπής, διαφέρει δε της πραγματογνωμοσύνης επί του σώματος του κατηγορουμένου ή στο σώμα αυτού (=βίαια αφαίρεση αντικειμένων ευρισκομένων στο εσωτερικό του ανθρώπινου σώματος)». Στη γνωμοδότηση αναφέρεται ακόμη: «Η ανάλυση DNA ως αποδεικτικό μέσο με την ειδική μορφή πραγματογνωμοσύνης έχει αποκλειστικό σκοπό την διαπίστωση της ταυτότητας του δράστη (διό και καλείται «γενετικό αποτύπωμα») συγκεκριμένου εγκλήματος κατά του οποίου υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής. Επομένως προϋποθέτει τελεσθέν ήδη έγκλημα, διατάσσεται μόνο επί σοβαρών εγκλημάτων, και διεξάγεται σε κρατικό ή πανεπιστημιακό εργαστήριο, και διατάσσεται από τις διωκτικές αρχές, δηλαδή από τους ανακριτικούς υπαλλήλους, οι δε διωκτικές αρχές τελούν υπό την εποπτεία του Εισαγγελέα».

Τέλος, ως προς το γενετικό προφίλ ο κ. Κονταξής αναφέρει: «Οι γενετικές πληροφορίες, που συνάγονται από οποιοδήποτε βιολογικό δείγμα άγνωστης προέλευσης, είναι σε θέση να οδηγήσουν σχεδόν απόλυτα στην εξακρίβωση της ταυτότητας του υποκειμένου τους, αφού το «γενετικό προφίλ» κάθε ανθρώπου είναι μοναδικό. Το DNA παραμένει αναλλοίωτο σε ένα πρόσωπο από την εμβρυϊκή ζωή μέχρι τον τάφο και πέραν από αυτόν. Έτσι η γενετική ανάλυση είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη διαπίστωση της ταυτότητας ανθρώπου (δράστου-θύματος κ.λπ.)».

Με διορθωτικές παρεμβάσεις, που επιχειρούν να αμβλύνουν τον κίνδυνο ποινικοποίησης της διαφορετικής γνώμης και της ελεύθερης έκφρασης, αλλά χωρίς να τον εξοβελίζουν, πέρασε τελικά από το υπουργικό συμβούλιο το νομοσχέδιο για την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
 
Ο αμφιλεγόμενος όρος «εχθροπάθεια» απαλείφθηκε από τις νέες διατάξεις και αντικαταστάθηκε με το «μίσος», που θεωρείται, όπως αναφέρεται, πιο «εύληπτη έννοια». Ετσι, από εδώ και στο εξής είναι ποινικό αδίκημα η δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους, κατά τρόπο που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή η πράξη ενέχει απειλή για τη ζωή, την ελευθερία ή τη σωματική ακεραιότητα των προσώπων. Τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών έως 3 ετών και χρηματική ποινή 3.000-10.000 ευρώ.
Τι θεωρείται δημόσια υποκίνηση; Οποιος με πρόθεση, δημόσια είτε προφορικά είτε διά του Τύπου, ή μέσω του Διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, παροτρύνει, προκαλεί ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος κατά ομάδας προσώπων ή προσώπου, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή ή το σεξουαλικό προσανατολισμό.

Αν οι παραπάνω πράξεις είχαν ως αποτέλεσμα την τέλεση εγκλήματος, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον 1 έτους και χρηματική ποινή 6.000-20.000 ευρώ. Η σύσταση και η συμμετοχή σε ρατσιστική ομάδα, που επιδιώκει συστηματικά την τέλεση των παραπάνω πράξεων, τιμωρείται με φυλάκιση 2 ετών.
Προβλέπεται επίσης η ποινικοποίηση των ρατσιστικών συμπεριφορών (φυλάκιση έως 3 χρόνια και χρηματική ποινή 3.000-10.000 ευρώ), που εκδηλώνονται με αφορμή τον δημόσιο εγκωμιασμό ή την άρνηση ή την εκμηδένιση της σημασίας των εγκλημάτων γενοκτονίας, των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και των εγκλημάτων πολέμου, με τρόπο που μπορεί να διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος κατά ομάδας ή μέλους της.

Περί ελευθερίας έκφρασης
Προς άρση των αιτιάσεων ότι υπονομεύεται το δικαίωμα της έκφρασης, στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται ότι «η ποινική απαξία των συγκεκριμένων συμπεριφορών συνίσταται στην κακόβουλη άρνηση ή εκμηδένιση ιστορικών γεγονότων, με τρόπο που να θίγεται η δημόσια τάξη. Σε καμία περίπτωση δεν επιδιώκεται η απαγόρευση ή η ιδεολογική χειραγώγηση της επιστημονικής έρευνας. Γι’ αυτό και οι πράξεις τιμωρούνται μόνον εφόσον έχουν διαπιστωθεί ή αναγνωριστεί ως εγκλήματα με αμετάκλητη απόφαση ελληνικού ή διεθνούς δικαστηρίου ή με απόφαση της Βουλής.
Στο πλαίσιο αυτό, προστέθηκε νέα διάταξη, η οποία ορίζει «το σκοπό του νομοθετήματος, που είναι η καταπολέμηση των ιδιαίτερα σοβαρών εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας, χωρίς, όμως, να θίγει θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα, όπως η ελευθερία της έκφρασης, η ελευθερία του Τύπου και η ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι».

Δημόσια δήλωση-τελεσίγραφο για τις συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές και των αλλοδαπών στα κέντρα κράτησης εξέδωσε για πρώτη φορά στην ιστορία της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά των Βασανιστηρίων και της Απάνθρωπης Μεταχείρισης (CPT) του Συμβουλίου της Ευρώπης, τονίζοντας ότι οι ελληνικές αρχές αγνοούν τις επανειλημμένες συστάσεις που τους έχουν γίνει για το θέμα αυτό.

Στη δήλωση, που αποτελεί ξεχωριστό κομμάτι στην 82 σελίδων ετήσια έκθεση της Επιτροπής, εκφράζεται η αγανάκτηση της Επιτροπής για τη συνεχιζόμενη έλλειψη ανταπόκρισης της Ελλάδος, στο να συμμορφωθεί με τις συστάσεις της και να βελτιώσει τις συνθήκες κράτησης φυλακισμένων και αλλοδαπών και υπογραμμίζεται ότι «η CPT δεν είχε άλλη επιλογή, για τον συνετισμό της χώρας, παρά να προχωρήσει στην έκδοση αυτής της δήλωσης».

Χαρακτηριστικά τονίζεται ότι για πρώτη φορά η Επιτροπή κατά των Βασανιστηρίων αναγκάσθηκε να επικαλεστεί το άρθρο 10 του ιδρυτικού της Κανονισμού, με βάση το οποίο «η έκδοση δημόσιας δήλωσης, αποτελεί την ύστατη προσπάθεια συνετισμού ενός κράτους-μέλους, που αρνείται να βελτιώσει την κατάσταση στις φυλακές και τα κέντρα κράτησης, υπό το πρίσμα των συστάσεων της Επιτροπής».

Η Επιτροπή αναφέρει ότι από το 1993 που επισκέφθηκε για πρώτη φορά φυλακές και κρατητήρια στην Ελλάδα μέχρι και την πρόσφατη επίσκεψη της τον Ιανουάριο του 2011, η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές και στα κέντρα κράτησης αλλοδαπών αντί να βελτιώνεται, γίνεται ολοένα και πιο απάνθρωπη. "Οι πληροφορίες και τα στοιχεία που μας έδωσαν οι ελληνικές αρχές στην τελευταία μας επίσκεψη ήταν αναξιόπιστα", υπογραμμίζει η Επιτροπή και αναφέρει ότι: «Οι παράνομοι αλλοδαποί στοιβάζονται για εβδομάδες ή και μήνες, σε χώρους που δεν έχουν επαρκή εξαερισμό και φωτισμό καθώς και συνθήκες στοιχειώδους υγιεινής. Σε όλα σχεδόν τα αστυνομικά τμήματα της χώρας, κρατούνται μαζί άνδρες, γυναίκες και ανήλικα παιδιά. Οι συνθήκες διαβίωσης στις ελληνικές φυλακές είναι κατάφωρα αντίθετες προς τις διατάξεις που απαγορεύουν την απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση, με κυρίαρχη διαπίστωση την "αποθήκευση κρατουμένων" στις φυλακές Κορυδαλλού και Δομοκού».

Με τη δήλωση της Επιτροπής καλούνται οι ελληνικές αρχές να αναγνωρίσουν ότι το σωφρονιστικό σύστημα της χώρας, δεν είναι σε θέση να προσφέρει συνθήκες ασφάλειας και προστασίας των κρατουμένων.

-----------------------

Τα υγρά απόβλητα της Αθήνας περιέχουν ναρκωτικά, αποκαλύπτει έρευνα για λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ, έπειτα από αντίστοιχες μελέτες που είχαν πραγματοποιηθεί και σε άλλες χώρες. Οι ερευνητές μπόρεσαν μάλιστα να προχωρήσουν σε μια εκτίμηση για τις ποσότητες των ναρκωτικών που καταναλώνονται στην πρωτεύουσα.

«Στα υγρά απόβλητα που φθάνουν στην Ψυττάλεια ανιχνεύθηκαν μεταξύ άλλων ναρκωτικές και ψυχοτρόπος ουσίες. Οι συγκεντρώσεις των πιο γνωστών ουσιών είναι σημαντικές» δήλωσε ο Θεμιστοκλής Λέκκας, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αιγαίου και πρόεδρος της ΕΥΔΑΠ. Όπως ανέφερε ο Δρ Λέκκας σε συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στη Ρόδο, οι συγκεντρώσεις που ανιχνεύτηκαν στα λύματα υποδεικνύουν ότι σε καθημερινή βάση καταναλώνονται στην Αθήνα δύο κιλά κάνναβης, ένα κιλό ηρωίνης, 500 με 600 γραμμάρια κοκαΐνης και 20 γραμμάρια ecstasy.

Μάλιστα οι συγκεντρώσεις κοκαΐνης και ecstasy παρουσιάζουν αύξηση το Σαββατοκύριακο, ενώ η ηρωίνη και η κάνναβη παραμένουν σε σταθερά επίπεδα όλες τις ημέρες της εβδομάδας.
Η έρευνα είχε στόχο τη μελέτη της ποιότητας των νερών και τον προσδιορισμό των μεθόδων (τριτοβάθμια επεξεργασία) που θα μπορούσαν να καταστρέφουν αυτές τις ουσίες, ώστε να είναι δυνατή η ανακύκλωση του επεξεργασμένου νερού.

Αντίστοιχες μετρήσεις των ναρκωτικών έχουν πραγματοποιηθεί μεταξύ άλλων στον ποταμό Πάδο της Ιταλίας, στον αέρα της Ρώμης και σε υγρά λύματα στις ΗΠΑ.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει επίσης ότι τα αστικά λύματα περιέχουν φάρμακα και ορμόνες, και μάλιστα σε συγκεντρώσεις αρκετά υψηλές ώστε να επηρεάζουν την υδρόβια ζωή.

H αποποινικοποίηση των ναρκωτικών βρίσκεται και πάλι στην επικαιρότητα τις τελευταίες ημέρες, ύστερα από την παρουσίαση των βασικών αξόνων του υπό κατάρτιση νομοσχεδίου για τα ναρκωτικά στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής από τον υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Μιλτιάδη Παπαϊωάννου. Οι αντιδράσεις για το θέμα της αποποινικοποίησης είναι ποικίλες, με το νομοσχέδιο να κρίνεται από «θετικό» έως «καταστροφικό».
Στις βασικές διατάξεις του νομοσχεδίου περιλαμβάνεται η πλήρης αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών ως συμπεριφοράς ενέχουσας αποκλειστικά και μόνο αυτοπροσβολή του ίδιου του χρήστη. Η κατοχή και η προμήθεια, αλλά και η καλλιέργεια φυτών κάνναβης, σε ποσότητες που δικαιολογούν την ατομική χρήση αναγνωρίζεται ως πταίσμα, ενώ αντίθετα η διακίνηση ναρκωτικών ουσιών αναγνωρίζεται κακούργημα.
Σημειώνεται πως οι περιπτώσεις διακίνησης χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες, ενώ ανάλογη κλιμάκωση προβλέπεται και για τις ποινές. Παράλληλα κατοχυρώνεται το δικαίωμα στη θεραπεία κάθε εξαρτημένου δράστη αξιόποινης πράξης, είτε πρόκειται για εγκλήματα του νόμου περί ναρκωτικών είτε για άλλα εγκλήματα που φέρονται ότι τελέστηκαν για να διευκολυνθεί η χρήση ναρκωτικών ουσιών. Από την πρώτη κατηγορία εξαιρείται το αδίκημα της διακίνησης, ενώ από τη δεύτερη εξαιρούνται εγκλήματα όπως η ανθρωποκτονία, ο βιασμός κ.α.
Σημειώνεται πως αν ο χρήστης ολοκληρώσει με επιτυχία το θεραπευτικό πρόγραμμα προβλέπεται η οριστική αποχή από την ποινική δίωξη, η υποχρεωτική αναστολή της ποινής που επιβάλλεται και η υποχρεωτική αναγνώριση ελαφρυντικής περίστασης υπέρ του.

Αντίθετοι με το σχέδιο που παρουσίασε ο υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δηλώνουν ΝΔ, ΛΑΟΣ και ΚΚΕ. Ειδικότερα, η ΝΔ αφήνει αιχμές για το χρόνο που επέλεξε η κυβέρνηση να ανακοινώσει το νομοσχέδιο για την αποποινικοποίηση. «Είναι εξαιρετικά δύσκολο να κατανοήσουμε το χρόνο που επέλεξε υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Μιλτιάδης Παπαϊωάννου», τονίζει ο υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Δικαιοσύνης της ΝΔ, Κώστας Τζαβάρας, υποστηρίζοντας πως «σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, όπου η δυστυχία και η οικονομική εξαθλίωση πλήττουν μαζικά την ελληνική κοινωνία, τέτοιες αποφάσεις, όχι μόνο δεν γιατρεύουν, αλλά επιδεινώνουν το πρόβλημα».

Κατηγορηματικά αντίθετο στο νομοσχέδιο για τα ναρκωτικά δηλώνει το ΚΚΕ κάνοντας λόγο για «ναρκοκαταστολή». «Η νομιμοποίηση των ναρκωτικών που εξήγγειλε η κυβέρνηση με δήθεν δάκρυα για τους χρήστες που φυλακίζονται στοχεύει μόνο στο μυαλό και την ψυχή κυρίως των νέων ανθρώπων, αλλά και όλου του λαού. Μια νεολαία μισοζαλισμένη, με σκυμμένο το κεφάλι βολεύει το πέρασμα της πολιτικής τους. Μια νεολαία που στερείται τα δικαιώματά της στην Παιδεία, την Υγεία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, αλλά έχει «δικαίωμα» να καλλιεργεί χασίς σε γλάστρες, είναι ακίνδυνη για το σύστημα που με νύχια και δόντια υπερασπίζονται», τονίζεται σε ανακοίνωση του ΚΚΕ.
«Αυτοί που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους χρήστες, τους ονομάζουν πρόβλημα που πρέπει να απομακρυνθεί από το κέντρο της Αθήνας και να μοιραστεί σε όλα τα νοσοκομεία, τους καταδικάζουν να είναι για πάντα εξαρτημένοι με τη μεθαδόνη, που θα την μοιράζει το ίδιο το κράτος, αλλά και ιδιώτες γιατροί και φαρμακεία», σημειώνει το ΚΚΕ και καταλήγει:
Από την πλευρά του το ΛΑΟΣ, δια στόματος του εκπροσώπου του, Κωστή Αϊβαλιώτη, σκωπτικά δήλωσε πως «προφανώς η κυβέρνηση έχει καταλάβει ότι για να ανεχτούν κι άλλο οι Έλληνες το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ΄ναι μαστουρωμένοι».
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μιχάλης Κριτσωτάκης, σημειώνει πως είναι θετικά προσκείμενος σε κάθε παρέμβαση που δεν οδηγεί στην καταστολή της χρήσης, τονίζοντας πως ο απεξαρτημένος έχει δικαίωμα και στη δεύτερη ευκαιρία. Το «Μέτωπο» σε ανακοίνωσή του τονίζει πως «αποτελεί προφανή αντίφαση και υποκρισία η εξαγγελία ενός τέτοιου μέτρου την ίδια ώρα που η κυβερνητική πολιτική κατεδαφίζει το κράτος πρόνοιας και συστηματοποιεί την περιστολή της δημοκρατίας και των λαϊκών και εργατικών κατακτήσεων».

Αντιδράσεις για το νέο νομοσχέδιο υπήρξαν και από κέντρα απεξάρτησης. Μιλώντας στο tvxs.gr, ο διευθυντής του ΚΕΘΕΑ, Χαράλαμπος Πουλόπουλος, αναγνώρισε το νομοσχέδιο ως ένα πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, υπογραμμίζοντας ωστόσο πως «πολλά είναι αυτά που πρέπει να γίνουν ακόμη». Από την πλευρά τους, οι εργαζόμενοι του ΚΕΘΕΑ σε ανακοίνωσή τους αναφέρουν πως με τις τελευταίες εξαγγελίες δόθηκε «η αφορμή να εκδηλωθεί για μια ακόμη φορά η παθογένεια του δημόσιου διαλόγου για το κρίσιμο αυτό κοινωνικό ζήτημα». Οι εργαζόμενοι διακρίνουν «θετικά στοιχεία στις κατευθύνσεις που δημοσιοποιήθηκαν», ωστόσο, σημειώνουν πως το νομοσχέδιο «ανασύρεται σήμερα από την κυβέρνηση χάριν της συγκυρίας». Επιπλέον διατηρούν επιφυλάξεις σχετικά με το τελικό κείμενο που θα ψηφιστεί.
«Είναι χαρακτηριστικό ότι όλη η συζήτηση μοιάζει να επικεντρώνεται στην αποποινικοποίηση της χρήσης ουσιών πυροδοτώντας μια αντιπαράθεση ανάμεσα σε αυτούς που πανηγυρίζουν για το ελευθεριακό και εκσυγχρονιστικό πνεύμα του νομοσχεδίου, αναγορεύοντας την χρήση και την εξάρτηση σε γεγονός ελευθερίας, και σε εκείνους που διακρίνουν μια κομπίνα της κυβέρνησης για να μαστουρώσει την κοινή γνώμη σε καιρούς μνημονίου, λες και η αύξηση των φαινομένων εξάρτησης δεν προκαλείται από την ίδια την κοινωνική και οικονομική κρίση αλλά από την διαθεσιμότητα των ναρκωτικών», σημειώνεται στην ανακοίνωση.
Σχετικά με τα μέτρα που προβλέπει το νομοσχέδιο οι εργαζόμενοι του ΚΕΘΕΑ χαρακτηρίζουν ως «παραφωνία» την ελάφρυνση της ποινής για καλλιέργεια κάνναβης, «κατάλοιπο ίσως νεανικό ή επικοινωνιακό τρυκ, κινδυνεύει να περάσει λάθος μηνύματα, και να αποενοχοποιήσει συμβολικά την εξάρτηση μεταθέτοντας το πρόβλημα στον τρόπο προμήθειας της ουσίας», όπως τονίζουν στην ανακοίνωση. Παράλληλα, οι εργαζόμενοι σημειώνουν πως «η εναλλακτική δυνατότητα της θεραπείας αντί της έκτισης ποινής όχι μόνο δημιουργεί κίνητρα για μια πορεία απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης αλλά αποκαθάρει και την ιδέα του σωφρονισμού από την παγίδα της εκδικητικότητας».
Ωστόσο, όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση, «η πραγματικότητα απέχει από τις διακηρύξεις». «Το δικαίωμα στην θεραπεία είναι συνάρτηση της φροντίδας της πολιτείας για την απεξάρτηση και την Δημόσια Υγεία γενικότερα. Η διαρκής μείωση των προϋπολογισμών των οργανισμών, η ασφυξία της θεσμοθετημένης πλέον συνεχούς μείωσης του προσωπικού όταν οι ανάγκες γιγαντώνονται, το φημολογούμενο συν- χωνευτήρι με μόνο κριτήριο την μείωση του κόστους, η εγκατάλειψη του ποιοτικού κριτηρίου, η μονομερής αναζήτηση λύσεων στο «φτηνό» υποκατάστατο, είναι τουλάχιστον αντιφατικά με τις καλές προθέσεις που διατυπώνονται στο σχέδιο νόμου. Ο ενταφιασμός του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τα ναρκωτικά, του σχεδίου δηλαδή που θα μετουσιώσει τις προθέσεις και τα νομοθετήματα σε εφαρμόσιμη πολιτική, είναι μια ακόμη αξιοσημείωτη αντίφαση», τονίζουν και καταλήγουν:
«Αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε αυτές οι αρχές που μοιάζει να γίνονται αποδεκτές στο σχέδιο νόμου να γίνουν σεβαστές από την πολιτεία και στο επίπεδο της καθημερινής πράξης κι όχι να αποτελέσουν μια κενή ρητορεία, χρήσιμη μόνο για να συγκαλύψει τον καιάδα των πολιτικών του μνημονίου, στον οποίο ρίχνονται καθημερινά οι εξαρτημένοι μαζί με τις οικογένειες τους, αλλά και τους εργαζόμενους στην απεξάρτηση».

Την ίδια στιγμή, η ψυχίατρος Κατερίνα Μάτσα, Επιστημονικά Υπεύθυνη της Μονάδας Απεξάρτησης 18 ΑΝΩ, σε ανακοίνωσή της κάνει λόγο για «αόριστες» προτάσεις και τονίζει πως «το νομοσχέδιο που θα προκύψει ως αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων ανάμεσα στα συναρμόδια υπουργεία ,δεν μπορεί παρά να ενταχθεί στο γενικότερο κλίμα καταστολής που κλιμακώνεται». «Μετά τη βίαιη καταστολή της γενικής απεργίας της 29ης του Ιούνη, τις αστυνομικές «επιχειρήσεις» σκούπα, ενάντια στο κίνημα των αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος, του Λευκού Πύργου και των άλλων πλατειών, στο όνομα της «εκκαθάρισης» τους από τους τοξικομανείς, μετά τις επίσημες εξαγγελίες περί διανομής των υποκατάστατων από τα φαρμακεία βάσει συνταγής και τη σχεδιαζόμενη, χουντικής έμπνευσης, νομοθετική απαγόρευση των διαδηλώσεων, για ποια φιλελευθεροποίηση μπορεί να γίνεται λόγος και μάλιστα όταν πρόκειται για ένα καθαρά κοινωνικό πρόβλημα όπως αυτό των ναρκωτικών;», διερωτάται η Κατερίνα Μάτσα.
«Τέτοιες προτάσεις, όπως προβάλλονται τη συγκεκριμένη στιγμή, επιχειρούν να καλύψουν το τραγικό κενό που δημιουργεί η απουσία μιας κεντρικά σχεδιασμένης πολιτικής για τα ναρκωτικά σε όλους τους τομείς- της πρόληψης, της θεραπείας και της κοινωνικής επανένταξης-η de facto (λόγω μνημονιακής πολιτικής) υποβάθμιση των «στεγνών» προγραμμάτων και η ολοκληρωτική καταστροφή του κράτους πρόνοιας. Φαίνεται πως επιχειρείται να δοθεί ένα δημοκρατικό προσωπείο στην παμπάλαια νεοφιλελεύθερη συνταγή διαχείρισης του τραγικά οξυμένου προβλήματος των ναρκωτικών , που θυμίζει την παλιά Ρώσικη παροιμία για το βαρέλι με το μέλι που έχει μέσα του πολλές κουταλιές πίσσας», καταλήγει η κ. Μάτσα.

Ενορκος σε δίκη για κακουργήματα ζήτησε να κατεβεί από την έδρα, εκφράζοντας αμφιβολίες για την αμεροληψία του δικαστηρίου! Πρωταγωνίστρια του πρωτοφανούς για τα ποινικά μας χρονικά γεγονότος είναι γυναίκα ένορκος σε Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, που συνεδρίαζε εδώ και ένα χρόνο, και η οποία έκανε δήλωση αποχής καταγγέλλοντας (με αναφορά της διά του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου) μια σειρά από περιστατικά, για να καταδείξει -όπως υποστηρίζει- τους λόγους για τους οποίους «έχω πλέον αμφιβολίες για την αμερόληπτη κρίση τόσο τη δική μου όσο και του δικαστηρίου».

Μάλιστα, με την αναφορά της αφήνει αιχμές σε βάρος της προέδρου του δικαστηρίου για «καθοδήγηση των ενόρκων», «παρότρυνση για “αποσιώπηση” σοβαρού γεγονότος», ακόμη και για «εκφορά προσωπικών της απόψεων» σε βάρος των κατηγορουμένων.
«Πάμε, παιδιά, να τους δικάσουμε -έχει κανείς σας αμφιβολία ότι είναι αυτοί πίσω από όλα αυτά;», φέρεται να ήταν μια από τις επαναλαμβανόμενες εκφράσεις της προέδρου στις κλειστές συσκέψεις δικαστών και ενόρκων, όπως τουλάχιστον την αποδίδει στην αναφορά της η ένορκος, οδοντίατρος στο επάγγελμα.
Η απίστευτη αυτή εξέλιξη είχε σαν αποτέλεσμα να τιναχθεί η διαδικασία ενός χρόνου στον αέρα, καθώς η πρόεδρος του δικαστηρίου υπέβαλε με τη σειρά της δήλωση αποχής, η οποία έγινε δεκτή -από το δικαστήριο που την εξέτασε- και η δίκη αναβλήθηκε αορίστως.

Από το… 1997
Τα ασύλληπτα αυτά γεγονότα σημειώθηκαν σε ακροατήριο Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου του Πειραιά, με κατηγορουμένους τους Βασίλη Στεφανάκο και Γιώργο Μπασταλή για ηθική αυτουργία σε πρόκληση ναυαγίου και έκρηξη, αδικήματα που έχουν ως χρόνο τέλεσης τον Μάρτιο του… 1997.
Στη δίκη υπήρξε ένταση από την αρχή, που είχε οδηγήσει στη διακοπή της διαδικασίας από τον περασμένο Ιούλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο, αφού προηγουμένως είχε παραιτηθεί ο συνήγορος υπεράσπισης, Βασ. Καπερνάρος. Η πρόεδρος είχε και τότε υποβάλει δήλωση αποχής από τα καθήκοντά της, η οποία όμως δεν είχε γίνει δεκτή. Στον Βασ. Στεφανάκο, ο οποίος είχε μείνει χωρίς δικηγόρο, διορίστηκε αυτεπάγγελτα συνήγορος, ο οποίος λίγο αργότερα επίσης παραιτήθηκε, με αποτέλεσμα εκ νέου αυτεπάγγελτο διορισμό.

«Αποσιώπησε»
Το μεγάλο «μπαμ» έγινε, όταν συνήγορος υπεράσπισης κατήγγειλε ότι άντρας ένορκος της δίκης, σε συζήτησή του εκτός διαδικασίας με αστυνομικό, του είχε απευθύνει την απίστευτη ερώτηση:
* «Πόσο κοστίζει μία σφαίρα, να σου δώσω τα λεφτά, να απαλλαγούμε επιτέλους από αυτόν;» (εννοώντας -όπως είπε- τον εκ των κατηγορουμένων Βασίλη Στεφανάκο).
Με αφορμή τη δημοσιοποίηση αυτού του περιστατικού, ένορκοι της σύνθεσης υπέβαλαν δήλωση αποχής για λόγους ευθιξίας και, όπως σήμερα υποστηρίζει η ένορκος στην αναφορά της, «στην κλειστή σύσκεψη ειπώθηκε (από άλλον ένορκο) να αποσιωπήσουμε το γεγονός με τη συγκατάθεση και παρότρυνση της προέδρου “Δεν το άκουσε κανείς αυτό παιδιά. Το άκουσε κανείς;”».
Κι αναρωτιέται η εν λόγω ένορκος στην αναφορά της (διά του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου):
* «Πόσο θεωρούμαστε αμερόληπτοι ένορκοι, όταν καθοδηγούμαστε από το δικαστήριό σας σε συγκεκριμένη και “προσυμφωνημένη” δήλωση μετά τη δημοσιοποίηση μιας τέτοιας φράσης;».
* «Γιατί η πρόεδρος αρνείται επίμονα την κλήση πραγματογνώμονα με τη φράση “Τι τη θέλετε την πραγματογνωμοσύνη για την έκρηξη; Δεν φαίνεται ξεκάθαρα ποιος είναι από πίσω; Θέλετε να χάσουμε κι άλλο χρόνο;”. Δικάζουμε μια έκρηξη και, κατά τη γνώμη μου, θα ήταν το βασικότερο να ακούσουμε γνώμες ειδικών. Γιατί η κ. πρόεδρος αρνείται επίμονα κάτι αυτονόητο για μια τέτοιου είδους υπόθεση; Πώς δεν έχουν εκφέρει οι άλλοι δύο δικαστές ποτέ προσωπικές απόψεις τους, ακόμη και όταν ερωτούνται από εμάς τους ενόρκους;».

Μήνυση
Με αφορμή την αναφορά της ενόρκου, ο εκ των κατηγορουμένων Βασίλης Στεφανάκος υπέβαλε στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, μήνυση σε βάρος της διευθύνουσας τη διαδικασία του ΜΟΔ, ζητώντας την ποινική της δίωξη για τα αδικήματα της αποσιώπησης λόγου εξαίρεσης, κατάχρησης εξουσίας και παράβασης καθήκοντος.

Με τις χειροπέδες στα χέρια καθ΄ όλη τη διάρκεια της δίκης της και με την παρουσία βαριά οπλισμένων της Αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας δικάστηκε σήμερα στον Άρειο Πάγο η Τουρκάλα Γκιουλαφερίτ Ουνσαλ. Οι αρεοπαγίτες αποφάσισαν, με πλειοψηφία 4 -1, ότι πρέπει να εκδοθεί στη Γερμανία, υπό τον ορο να μην εκδοθεί στη συνέχεια στην Τουρκία ή σε τρίτη χώρα.

Κατά την σημερινή ακροαματική διαδικασία στο 5ο Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου με πρόεδρο τον Μιχ. Θεοχαρίδη και εισαγγελέα έδρας τον Νικ. Παντελή, η Τουρκάλα έφερε αρχικά τις χειροπέδες πισώπλατα, αλλά κατόπιν διαμαρτυρίας δικηγόρου, τα χέρια πέρασαν εμπρός.

Οι δικηγόροι χαρακτήρισαν πρωτόγνωρο στα δικαστικά δρώμενα και ειδικά στην ιστορία του Αρείου Πάγου το γεγονός να έχει χειροπέδες μέσα στη δικαστική αίθουσα ο κατηγορούμενος, ενώ παράλληλα έλεγαν ότι ουδέποτε στον Ανώτατο Δικαστήριο υπήρξαν μέσα στην δικαστική αίθουσα αστυνομικοί με καλυμμένα πρόσωπα.

Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης Τέντες, όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, θα ερευνήσει το ζήτημα με τις χειροπέδες, καθώς από τον νόμο απαγορεύεται ο κατηγορούμενος να έχει χειροπέδες μέσα στην δικαστική αίθουσα.

Τα αδικήματα για τα οποία κατηγορείται η Ουνσάλ είναι η διοργάνωση εκδηλώσεων και η συγκέντρωση χρημάτων προς το σκοπό ενίσχυσης της οργάνωσης DHKP-C, η οποία έχει χαρακτηριστεί ως τρομοκρατική από την Τουρκία και στην οποία έχει αρνηθεί ότι συμμετέχει. Πριν λίγες μέρες ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών ζητούσε να μην εκδοθεί στη Γερμανία η Ουνσάλ .

Την έντονη διαφωνία του για την έκδοσή της έχει εκφράσει ο ΔΣΑ, αφού οι πράξεις για τις οποίες κατηγορείται δεν έχουν ποινική αξία και τα ευρωπαϊκά εντάλματα σύλληψης με τα οποια ζητείται η παράδοση της είναι αόριστα ως προς τον τόπο και το χρόνο τέλεσης των αδικημάτων.

Ξεκίνησε από το υπουργείο Περιβάλλοντος η δημόσια διαβούλευση για το σχέδιο νόμου που αφορά την προστασία του περιβάλλοντος μέσα από το ελληνικό ποινικό δίκαιο.  Στόχος του νέου νόμου είναι η πάταξη του προβλήματος του περιβαλλοντικού εγκλήματος, το οποίο συνεχώς επιδεινώνεται με ιδιαίτερα δυσμενείς επιπτώσεις στην ποιότητα της ζωής και στην οικονομία. Ο νέος νόμος προβλέπει αυστηρές ποινές σε φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις που προκαλούν σοβαρή ζημιά στο περιβάλλον.

Η οδηγία για την προστασία του περιβάλλοντος μέσω ποινικού δικαίου έχει συνταχθεί σύμφωνα με τις αρχές του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επιδιώκει να προαγάγει την ενσωμάτωση στις κοινοτικές πολιτικές μιας υψηλού επιπέδου περιβαλλοντικής προστασίας σύμφωνα με την αρχή της αειφόρου ανάπτυξης.
Λόγω της σημασίας του περιβάλλοντος ως αγαθού στην κοινωνική ζωή, είναι κατανοητό ότι αυτός που καταστρέφει το περιβάλλον αναιρεί τις θεμελιώδεις προϋποθέσεις επιβίωσης του ανθρώπου. Ως εκ τούτου η προσφυγή στο ποινικό δίκαιο έχει κριθεί αναγκαία και σκόπιμη στις περισσότερες σύγχρονες νομοθεσίες.
Η οδηγία για την ποινική προστασία του περιβάλλοντος αποσκοπεί στην καθιέρωση ενός ενιαίου ελάχιστου πλαισίου ποινικής προστασίας για ολόκληρη την ΕΕ, μέσω του οποίου είναι δυνατή η αποτελεσματικότερη προστασία του περιβάλλοντος, θεσπίζοντας παράλληλα κοινές αρχές και προσεγγίσεις για τα κράτη μέλη. Με τις ρυθμίσεις της οδηγίας 2008/99/ΕΚ καθιερώνεται μια περιορισμένη ενιαία προσέγγιση για τα κράτη μέλη που στοχεύει:
- στην εναρμόνιση ενός καταλόγου σοβαρών περιβαλλοντικών αδικημάτων, τα οποία πρέπει να θεωρούνται ποινικώς κολάσιμα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, εφόσον διαπράττονται εκ προθέσεως ή, τουλάχιστον, λόγω βαρείας αμέλειας,
- στην εναρμόνιση του πεδίου της ευθύνης των νομικών προσώπων και στην επιβολή σε βάρος τους ποινικών κυρώσεων,
- στην προσέγγιση των επιπέδων των προβλεπόμενων κυρώσεων με αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές ποινικές κυρώσεις, ιδίως στα σοβαρά περιβαλλοντικά εγκλήματα, μέσω της περαιτέρω βελτίωσης, επί το αυστηρότερο, των υφιστάμενων ρυθμίσεων του άρθρου 28 του ν.1650/1986 και τον εμπλουτισμό του ποινικού κώδικα και της ποινικής νομοθεσίας με διατάξεις περιβαλλοντικής προστασίας.

Με τον τρόπο αυτό, εξασφαλίζεται ότι οι σοβαρές περιπτώσεις περιβαλλοντικών εγκλημάτων αντιμετωπίζονται ανάλογα σε όλα τα κράτη μέλη και ότι οι δράστες δεν θα μπορούν να επωφεληθούν από τις υφιστάμενες διαφορές της εθνικής νομοθεσίας. Παράλληλα, διευκολύνεται η συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών σε περιπτώσεις διασυνοριακών επιπτώσεων, διότι οι κοινοί κανόνες για τα ποινικά αδικήματα καθιστούν δυνατή τη χρήση αποτελεσματικών μεθόδων έρευνας και βοήθειας εντός και μεταξύ των κρατών μελών. Οι προτάσεις και οι επισημάνσεις μπορούν να κατατίθενται μέχρι και 26η Σεπτεμβρίου 2011.

Θεαματική απόδραση από τις φυλακές Κορυδαλλού, ετοίμαζαν τρεις κρατούμενοι, σκάβοντας επί μήνες ένα τούνελ μέσα στο κελί τους, προκειμένου να φτάσουν στην ελευθερία.

Η απόδραση αποτράπηκε, όταν στις 9.30 το βράδυ της Δευτέρας, σωφρονιστικοί υπάλληλοι ανακάλυψαν μια τρύπα στο τσιμεντένιο πάτωμα, κάτω από ένα κρεβάτι κελιού της Γ΄ πτέρυγας, όπου κρατούνταν δύο Αλβανοί υπόδικοι για διακεκριμένες κλοπές και ναρκωτικά και ένας Έλληνας, επίσης υπόδικος, για ανθρωποκτονία.

Όπως έγινε γνωστό από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η τρύπα, η οποία είχε διάμετρο 80 εκατοστά, οδηγούσε στο υπόγειο της πτέρυγας (παλιά Πειθαρχεία) όπου οι κρατούμενοι είχαν προχωρήσει σε διάνοιξη νέας τρύπας μήκους περίπου 10 μέτρων και διαμέτρου επίσης 80 εκατοστών.

Οι αρμόδιοι εκτιμούν ότι πιθανότατα οι κρατούμενοι είχαν στόχο να φτάσουν στο Ψυχιατρείο των φυλακών και από εκεί να αναρριχηθούν και να αποδράσουν. Η απόσταση αυτή είναι άλλα περίπου 45 μέτρα, κάτι που υπολογίζεται ότι θα τους έπαιρνε πολύ χρόνο ακόμα. Για τη διάνοιξη της τρύπας χρησιμοποιούσαν αυτοσχέδια εργαλεία που είχαν κατασκευάσει οι ίδιοι.

Από τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους βρέθηκαν και κατασχέθηκαν κινητά τηλέφωνα, σκοινί με κόμπους περίπου πέντε μέτρων, ένα αυτοσχέδιος γάντζος, πόμολα πόρτας, μεντεσέδες, μια μπαλαντέζα, δυο κουβάδες, ένα σφυρί και ένα καλέμι. Το γεγονός ότι κανείς μέχρι χτες δεν είχε αντιληφθεί αυτό που ετοίμαζαν οι τρεις κρατούμενοι, αποδίδεται στο ότι έσκαβαν τις ώρες που η φυλακή ήταν ανοιχτή και οι θόρυβοι κάλυπταν τον ήχο του σκαψίματος.

Από το υπουργείο διατάχθηκε Ένορκη Διοικητική Εξέταση για την απόπειρα απόδρασης, ενώ παράλληλα, ο αρμόδιος Ειδικός Γραμματέας κ. Μαρίνος Σκανδάμης διέταξε έκτακτο έλεγχο από το Σώμα Επιθεώρησης και Ελέγχου των Καταστημάτων Κράτησης.

Ενώπιον δικαστηρίου, για πρώτη φορά παρουσία κοινού, εμφανίστηκε σήμερα ο Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, ο δράστης της διπλής επίθεσης της 22ης Ιουλίου στη Νορβηγία από την οποία έχασαν τη ζωή τους 77 άνθρωποι.

Φορώντας σκούρο κουστούμι και με ήρεμη φωνή ο Μπρέιβικ αποπειράθηκε να καταφερθεί εναντίον του δικαστηρίου, όμως ο δικαστής τον διέκοψε. «Είμαι στρατιωτικός διοικητής του αντιστασιακού κινήματος της Νορβηγίας και των Ναϊτών Ιπποτών της Νορβηγίας. Δεν αναγνωρίζω την αρμοδιότητα του δικαστηρίου επειδή έχει λάβει εντολή από οργανισμούς που υποστηρίζουν την ιδεολογία του μίσους που επιθυμεί την αποδόμηση της νορβηγικής κοινωνίας και επειδή υποστηρίζει την πολυπολιτισμικότητα», δήλωσε ο Μπράιβικ. «Αναγνωρίζω τις πράξεις, όμως δεν δηλώνω ένοχος», πρόσθεσε.

Παρόντες κατά τη διάρκεια της δίκης ήταν περίπου 120 άνθρωποι, συγγενείς των θυμάτων,  ενώ εκατοντάδες άλλοι είχαν συρρεύσει σε γειτονικές αίθουσες απ΄ όπου παρακολουθούσαν, μέσω βίντεο, την ακροαματική διαδικασία. Το δικαστήριο αποφάσισε να παρατείνει την κράτηση του Μπρέιβικ και είναι πιθανό να παραμείνει υπό κράτηση μέχρι να δικαστεί, ίσως μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2012.

Σε ισόβια καταδικάστηκε ο επικεφαλής ομάδας Αμερικανών στρατιωτών οι οποίοι είχαν εμπλακεί σε μια από τις σοβαρότερες υποθέσεις εγκλημάτων πολέμου στο Αφγανιστάν, καθώς σκότωναν αμάχους «για ψυχαγωγία» και κρατούσαν δόντια και δάχτυλα για τρόπαια.

Υστερα από μακρά διαβούλευση, το στρατοδικείο της πολιτείας της Ουάσιγκτον έκρινε ένοχο τον 26χρονο λοχία Κάλβιν Γκιμπς και για τις 15 κατηγορίες που αντιμετώπιζε. Ο Γκιμπς θα έχει δικαίωμα να υποβάλει αίτηση αποφυλάκισης υπό όρους, αφού εκτίσει 10 χρόνια από την ποινή του.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο Γκιμπς ήταν επικεφαλής ομάδας πέντε στρατιωτών, με την ονομασία «Φονική Ομάδα». Οπως αποκαλύφθηκε, στις αρχές του 2010 εκτέλεσαν Αφγανούς αμάχους στην Κανταχάρ «για να διασκεδάσουν» και στη συνέχεια τοποθέτησαν όπλα στα χέρια των νεκρών, ώστε να επικαλεστούν νόμιμη άμυνα. Ο Γκιμπς και οι στρατιώτες του έκοβαν δάχτυλα των θυμάτων, τους αφαιρούσαν τα δόντια ως πολεμικά τρόπαια και φωτογραφήθηκαν με τα πτώματα.
Από τους πέντε στρατιώτες που εμπλέκονται στην υπόθεση, τρεις έχουν ήδη δηλώσει ένοχοι και καταδικαστεί σε ποινές φυλάκισης από 3 έως 24 χρόνια, ενώ η δίκη του πέμπτου δεν έχει γίνει ακόμη.

Ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θα βρεθεί προσεχώς η Λιθουανία, που κατηγορείται ότι παραβίασε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), επειδή επέτρεπε την διατήρηση μυστικών αμερικανικών φυλακών στο έδαφός της.
Tις φυλακές είχε εγκαταστήσει η μυστική υπηρεσία των ΗΠΑ, CIA, στο πλαίσιο του προγράμματος “Extraordinary Rendition”, με βάση το οποίο απάγει και μεταφέρει παρανόμως σε μυστικές φυλακές του εξωτερικού ύποπτους τρομοκρατίας. Η Λιθουανία είναι η τρίτη ευρωπαϊκή χώρα που προσάγεται ενώπιον του ΕΔΑΔ για αυτό το λόγο, μετά την Πολωνία και την Π.Γ.Δ.Μ.Η κυβέρνηση της Λιθουανίας παραδέχθηκε ότι η αμερικανική μυστική υπηρεσία είχε όντως εγκαταστήσει δύο βάσεις με τη συνεργασία της εθνικής μυστικής υπηρεσίας SSD. Η πρώτη βρισκόταν σε ένα χωριό δώδεκα χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα Βίλνιους, ενώ η δεύτερη σε έναν ξενώνα μέσα στην πόλη. Δεν διευκρίνισε όμως αν χρησιμοποιούνταν πράγματι για την παράνομη κράτηση υπόπτων.

Την υπόθεση έφερε ενώπιον του δικαστηρίου ο στρατιωτικός Abu Zubaydah, ο οποίος ισχυρίζεται ότι υπήρξε κρατούμενος στις μυστικές φυλακές της CIA στη Λιθουανία από το Φεβρουάριο του 2005 και για δέκα μήνες, προτού μεταφερθεί στο Αφγανιστάν. Κατηγορεί δε την κυβέρνηση της χώρας ότι παραβίασε πολλές διατάξεις της ΕΣΔΑ, αφενός επιτρέποντας στη CIA να τον απάγει και να τον μεταφέρει στο έδαφός της, αφετέρου παραλείποντας να διεξάγει έρευνα για το ζήτημα. Τον στρατιωτικό εκπροσωπούν Αμερικανοί δικηγόροι μαζί με το Διεθνές Κέντρο Νομικής Προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (International Center for the Legal Protection of Human Rights). Οι εκπρόσωποί του δήλωσαν ότι η υπόθεση του πελάτη τους είναι ενδεικτική της συνεργασίας των ευρωπαϊκών κρατών με τις ΗΠΑ στη συστηματική χρήση μεθόδων, όπως τα βασανιστήρια και η παράνομη φυλάκιση, μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου. «Παρότι η επιχείρηση οργανώθηκε και υλοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τη μυστική υπηρεσία των ΗΠΑ, δεν θα μπορούσε να περατωθεί χωρίς τη συνεργασία, έστω και ανοχή, των ευρωπαϊκών αρχών. Πρέπει να μάθουμε τι ακριβώς συνέβη, ώστε να φροντίσουμε ότι δεν θα επαναληφθεί.

Οι έρευνες που είχαν διατάξει οι αρχές της Λιθουανίας ήταν προσχηματικές και ανεπαρκείς», σχολίασαν.Τα πρώτα επίσημα στοιχεία για τη συνεργασία μεταξύ Λιθουανίας και ΗΠΑ ήρθαν στην επιφάνεια το 2009, όταν πρώην στελέχη της κυβέρνησης είχαν αποκαλύψει δημοσίως στο ABC NEWS ότι φιλοξενούν μυστικές φυλακές της CIA στη χώρα. Όταν μάλιστα ένας εξ αυτών ερωτήθηκε ποιο ήταν το αντάλλαγμα για τη χώρα της Λιθουανίας, είχε απαντήσει: «Δεν χρειάστηκε κάποιο αντάλλαγμα. Οι ΗΠΑ απλώς ικανοποιήθηκαν που τους στηρίξαμε». Οι αποκαλύψεις αυτές είχαν σαν αποτέλεσμα να ξεκινήσει έρευνα από την Εθνική Επιτροπή Ασφάλειας της λιθουανικής Βουλής, η οποία παραδεχόταν μόνο την ύπαρξη των φυλακών και την προσγείωση αεροπλάνων της CIA.
Οι δικηγόροι του Aby Zubayadah ισχυρίζονται ότι οι λιθουανικές αρχές αγνόησαν πολλά αποδεικτικά στοιχεία, όπως τις ώρες των πτήσεων και τις μαρτυρίες ότι οι πτήσεις έφερναν κρατουμένους στη χώρα.Παρόμοιες υποθέσεις με εμπλεκόμενες τις κυβερνήσεις της Πολωνίας και της Π.Γ.Δ.Μ. εκκρεμούν ενώπιον του ΕΔΑΔ, ενώ τελευταία είδαν το φως της δημοσιότητας στοιχεία για την ύπαρξη τέτοιας στρατιωτικής βάσης και στο κέντρο του Βουκουρεστίου.

Σύμφωνα με την απόφαση 311/2011 της 7.7.2011, το Εφετείο της Βαρκελώνης έκρινε ότι η τοποθέτηση links από ένα site προς άλλα που περιείχαν έργα με ενδεχόμενα πνευματικά δικαιώματα δεν συνιστά παραβίαση πνευματικής ιδιοκτησίας (βλ. την απόφαση εδώ).

Η υπόθεση ξεκίνησε από έναν Οργανισμό Συλλογικής Διαχείρισης έργων συγγραφέων και εκδοτών. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο έκρινε ότι η ιστοσελίδα δεν παραβίαζε τον νόμο για την πνευματική ιδιοκτησία, αφού αποτελούσε απλώς έναν κατάλογο ιστοσελίδων που περιείχε μόνο links χωρίς να φιλοξενεί τα επίμαχα έργα. Ο Οργανισμός υπέβαλε έφεση και το Εφετείο επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση.

Το Εφετείο έκρινε ότι η υπόδικη ιστοσελίδα αποτελούσε έναν οδηγό για τους χρήστες, οι οποίοι μπορούσαν απλώς να εντοπίσουν ένα έργο και στην συνέχεια εάν θέλουν να το κατεβάσουν από τις παραπεμπόμενες ιστοσελίδες. Πιο συγκεκριμένα, το Εφετείο έκρινε ότι η τοποθέτηση links δεν "καθιστά προσιτά στο κοινό" τα παραπεμπόμενα έργα, κατά την έννοια του ισπανικού νόμου για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας. "Προσιτό στο κοινό", εξηγεί το Εφετείο, "καθίσταται το έργο εκεί όπου φιλοξενειται και από όπου μπορεί ο χρήστης να κατεβάσει το έργο".

Σύμφωνα με το σχολιασμό του EFF, η απόφαση χαιρετίζεται ως αντιλαμβανόμενη την αρχιτεκτονική του Διαδικτύου και ελπίζεται ότι και άλλα δικαστήρια Ευρωπαϊκών κρατών θα ακολουθήσουν το σκετικό του Εφετείου της Βαρκελόνης.

Μήνυση κατά του 41χρονου γιου τους άσκησαν Ιταλοί γονείς, ζητώντας να εγκαταλείψει το σπίτι. Σύμφωνα με τους γονείς, ο γιος τους έχει δουλειά αλλά αρνείται να εγκαταλείψει το πατρικό σπίτι και απαιτεί να έχει τα ρούχα του πλυμένα και τα γεύματά του έτοιμα.
 
Σύμφωνα με τη δικηγόρο Άντρεα Καμπ, εστάλη γράμμα στο γιο, με το οποίο τον προειδοποιούν να φύγει σε έξι ημέρες, διαφορετικά θα αντιμετωπίσει νομικά μέτρα. Αν αρνηθεί οι δικηγόροι θα ασκήσουν ένταλμα προστασίας των ηλικιωμένων γονιών εναντίον του γιου τους. «Δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό άλλο», δήλωσε ο πατέρας. «Η σύζυγός μου υποφέρει από στρες και χρειάστηκε νοσηλεία. Έχει μια καλή δουλειά αλλά εξακολουθεί να ζει στο σπίτι.  Απαιτεί τα ρούχα του να είναι καθαρά και σιδερωμένα και το γεύμα του να είναι έτοιμο. Πραγματικά δεν έχει καμία πρόθεση να φύγει», πρόσθεσε.

Οι αρχές στην πολιτεία Τζόρτζια των ΗΠΑ προχώρησαν τελικά τα ξημερώματα (ώρα Ελλάδας) στην εκτέλεση του Τρόι Ντέιβις, που είχε καταδικαστεί στην εσχάτη των ποινών για τη δολοφονία ενός αστυνομικού. Η υπόθεση είχε προσελκύσει διεθνή προσοχή λόγω της έντονης αμφισβήτησης των στοιχείων για την ενοχή του και των συνεχών εκκλήσεων για απόδοση χάριτος.

Ο Ντέιβις εκτελέστηκε στις 23:08 (06:08, ώρα Ελλάδας) με θανατηφόρο ένεση, σε φυλακή στο Τζάκσον της Τζόρτζια, καθώς το Ανώτατο Δικαστήριο -έπειτα από μία μαραθώνια συνεδρίαση- απέρριψε την τελευταία έφεση της υπεράσπισης.

Οι συνήγοροι του Ντέιβις, ο οποίος είχε καταδικαστεί για την δολοφονία ενός λευκού αστυνομικού το 1989, είχαν καταγγείλει ότι στοιχεία που ανέκυψαν μετά την καταδίκη στην εσχάτη των ποινών αποκάλυψαν πως πολλές από τις πληροφορίες που οδήγησαν στην απόφαση ήταν εσφαλμένες, παραπλανητικές και ανακριβείς, γεγονός που θέτει υπό «θεμελιώδη» αμφισβήτηση «την καταδίκη και την επιβολή της θανατικής ποινής».

Επιπλέον, οι επτά από τους εννέα μάρτυρες βάσει των καταθέσεων των οποίων κρίθηκε ένοχος είχαν ανακαλέσει ή αμφισβητήσει όσα είχαν πει. Έξω από τη φυλακή είχαν ληφθεί δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, καθώς δεκάδες υποστηρικτές του Ντέιβις είχαν συγκεντρωθεί, ζητώντας να ακυρωθεί η εκτέλεση.

Σύμφωνα με το BBC, μέχρι το τέλος ο Ντέιβις αρνείτο τις κατηγορίες, λέγοντας ότι ουδέποτε είχε στην κατοχή του όπλο. Στον τόπο της δολοφονίας του αστυνομικού Μαρκ ΜακΦέιλ δεν βρέθηκαν ποτέ ούτε το όπλο του εγκλήματος ούτε DNA που να συνδέουν τον Ντέιβις με το περιστατικό.

Ανάμεσα στους υποστηρικτές του Ντέιβις σε όλο τον κόσμο είναι ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣτ΄, καθώς και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα αρνήθηκε να παρέμβει για να σταματήσει την εκτέλεση, καθώς σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Λευκού Οίκου Τζέι Κάρνεϊ, επρόκειτο για μια δικαστική υπόθεση η οποία αφορά «την πολιτεία της Τζόρτζια» και όχι την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

Ενώπιον του στρατιωτικού δικαστηρίου του Γκουαντάναμο παραπέμφθηκε να δικαστεί ο βασικός ύποπτος για την επίθεση εναντίον του αμερικανικού πολεμικού πλοίου USS Cole, που σημειώθηκε το 2000 στην Υεμένη. Ο Αμπντ αλ Ράχιμ αλ Νασίρι κινδυνεύει να καταδικαστεί στην εσχάτη των ποινών αν κριθεί ένοχος, όπως ανακοίνωσε το Πεντάγωνο.
Ο Νασίρι, ένας Σαουδάραβας 46 ετών, κατηγορείται επίσης για την επίθεση εναντίον του γαλλικού πετρελαιοφόρου Limburg που σημειώθηκε στον κόλπο του Άντεν το 2002.
2002. Ο αξιωματούχος του Πενταγώνου που επιβλέπει τις δίκες στο Γκουαντάναμο επικύρωσε τις κατηγορίες για τρομοκρατία και δολοφονία που έχουν απαγγελθεί στον αλ Νασίρι και παρέπεμψε την υπόθεση στο στρατιωτικό δικαστήριο του Γκουαντάναμο.

Πρόκειται για την πρώτη υπόθεση που παραπέμπεται στο δικαστήριο της αμερικανικής βάσης στην Κούβα μετά την απόφαση που έλαβε στις αρχές Μαίου ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα για την επανάληψη των δικών εκεί. Στις αρχές του 2009 όταν είχε αναλάβει την προεδρία ο Ομπάμα είχε παγώσει τις δίκες στο Γκουαντάναμο.
Ο Αλ Νασίρι κατηγορείται ότι σχεδίασε και συμμετείχε στην προετοιμασία της επίθεσης στις 12 Οκτωβρίου 2000 εναντίον του USS Cole που βρισκόταν αγκυροβολημένο στο λιμάνι του Άντεν. Από την επίθεση σκοτώθηκαν 17 άνδρες του ναυτικού και τραυματίστηκαν ακόμη 40. Κατηγορείται επίσης για τη συμμετοχή του στην προετοιμασία της επίθεσης εναντίον του Mv Limburg, αλλά και για την απόπειρα επίθεσης εναντίον ενός άλλου αμερικανικού πολεμικού πλοίου, του USS Sullivans, όταν αυτό ανεφοδιαζόταν με καύσιμα στο λιμάνι του Άντεν στις 3 Ιανουαρίου 2000.

Οι δικηγόροι του αλ Νασίρι πάντως υπέβαλαν ανεπιτυχώς αίτημα να μην ζητηθεί η εκτέλεσή του, σε περίπτωση που κριθεί ένοχος, καθώς ο πελάτης τους υπεβλήθη σε βασανιστήρια όσο ήταν υπό κράτηση. Ο αλ Νασίρι υποβλήθηκε σε εικονικό πνιγμό και εικονική εκτέλεση με ένα ηλεκτρικό τρυπάνι το διάστημα που κρατούνταν σε μυστικές φυλακές των ΗΠΑ στο Ντουμπάι το 2002. Το 2006 μεταφέρθηκε στις φυλακές του Γκουαντάναμο.

Σε μια ολέθρια σχέση φαίνεται ότι έμπλεξε ένας Ολλανδός στη Χάγη, o oποίος δέχτηκε το τελευταίο έτος 65.000 τηλεφωνικές κλήσεις από την πρώην φίλη του, η οποία μάλιστα επέμεινε στο δικαστήριο ότι δεν είχαν χωρίσει.

Η επίμονη κυρία, 42 ετών, συνελήφθη τη Δευτέρα στο Ρότερνταμ. Στη διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης κατασχέθηκαν επίσης «αρκετά κινητά τηλέφωνα» και υπολογιστές. Αν υποθέσουμε ότι η ερωτοχτυπημένη Ολλανδή πραγματοποιούσε τον ίδιο αριθμό κλήσεων σε καθημερινή βάση για ένα χρόνο, το θύμα πρέπει να άκουγε το τηλέφωνό του να χτυπά πάνω από 178 φορές την ημέρα,

Όπως ανακοίνωσαν οι αρχές την Πέμπτη, η γυναίκα υποστήριξε στην κατάθεσή της ότι ο αριθμός των κλήσεων δεν ήταν υπερβολικός, δεδομένου ότι διατηρούσε σχέση με το θύμα. Όμως ο πρώην σύντροφός της, 62 ετών, είχε υποβάλλει καταγγελία για παρενόχληση από τον Αύγουστο. Το δικαστήριο απαγόρευσε στη δράστη να τον ξανακαλέσει.