Mε γοήτευσε το γεγονός της πολυεπίπεδης εξέτασης του εγκληματικού φαινομένου που αυτή επιχειρεί. Η δυνατότητα να «δω» το έγκλημα όχι μόνο σαν μια αφηρημένη νομική έννοια αλλά και σαν ένα πραγματικό κοινωνικό γεγονός που για την προσέγγισή του θα ήσαν χρήσιμες οι γνώσεις και από τους χώρους άλλων επιστημών όπως της κοινωνιολογίας, της ψυχολογίας, της βιολογίας κλπ. αποτέλεσε ένα σημαντικό κίνητρο για την ενδελεχή ενασχόλησή μου με την επιστήμη αυτή.

Δεν το νομίζω, γενικά. Ίσως ειδικά, θα μπορούσαμε να πούμε πως η πολιτική επιστήμη «συμπαρίσταται» στην εγκληματολογία στην προσπάθειά της να μελετήσει το πολιτικό έγκλημα και την τρομοκρατία και τους εμπλεκόμενους με αυτά.

Πιστεύω ακράδαντα στη θετική συμβολή που μπορεί να έχει η λελογισμένη χρήση των εποπτικών μέσων διδασκαλίας στην υποβοήθηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η εγκληματολογία είναι μια επιστήμη που αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα. Η αναπαράσταση των γεγονότων αυτών για διδακτικούς σκοπούς με τη χρήση πολυμέσων, ντοκιμαντέρ, κινηματογραφικών ταινιών υψηλού επιπέδου κλπ. θα τα φέρει πιο κοντά σε εκείνους που τα μελετούν και θα τους βοηθήσει να τα κατανοήσουν αλλά και να τα ερμηνεύσουν ακόμα καλύτερα.

Με τα σημερινά δεδομένα της καταβαράρθρωσης της οικονομίας μας δεν νομίζω πως εκτός από τον «πατριωτισμό» των ερευνητών μπορούμε να προσβλέπουμε και σε κάτι άλλο.

Λυπάμαι που το λέω αλλά η σημερινή δυσχερής οικονομική κατάσταση της δημόσιας εκπαίδευσης δεν μπορεί να βοηθήσει ένα μικρό περιφερειακό εκπαιδευτικό ίδρυμα όπως είναι το ΤΕΙ Μεσολογγίου, να κάνει πράγματα που μέχρι χθες έκανε καλύτερα – ίσως - από κάποια κεντρικά ιδρύματα. Αν ανακάμψουμε όμως, το παρελθόν μας έχει δείξει ότι μπορούμε να σταθούμε με αξιώσεις στον επιστημονικό χώρο.

Τις έχει επηρεάσει σημαντικά. Προσπαθούμε όλοι μας – διδάσκοντες, διδασκόμενοι, διοικητικό προσωπικό - να κάνουμε ό,τι περισσότερο γίνεται με τα υπάρχοντα πλέον μέσα. Προσπαθούμε να κρατήσουμε ψηλά το ηθικό μας γιατί η μοιρολατρεία δεν μας αρμόζει. Όσο για προτάσεις, ναι πάντα υπάρχουν αλλά τώρα πλέον στερούμεθα τα υλικά μέσα για την πραγματοποίησή τους.

Σαφώς και έχει διαρραγεί και σε ανησυχητικό βαθμό, μάλιστα. Ας αισιοδοξούμε όμως, για το αύριο. «Σφαίρα είναι και γυρίζει…..», λέει ο λαός. Ο κατάλογος των κοινωνικών προβλημάτων – φτώχεια, κρίση των θεσμών της οικογένειας, εκπαίδευση, βία, εγκληματικότητα, υγεία, χρήση απαγορευμένων ουσιών κλπ. – είναι θα έλεγα, διαχρονικά ο ίδιος. Στη σημερινή πραγματικότητα που ζούμε στη χώρα μας, η έντασή τους όμως είναι ιδιαίτερα μεγάλη και φοβάμαι πως αν δεν ανακοπεί η παραπέρα πρόοδός της, θα έχουμε πιθανότατα, απρόβλεπτες συνέπειες.

Ήταν μια πραγματικά καλή εμπειρία που με βοήθησε να καταλάβω καλύτερα τα προβλήματα της ελληνικής δικαιοσύνης.

Θα έλεγα πως έχω «ανακαλύψει» πλήθος ιστοσελίδων που αναφέρονται σε οτιδήποτε αφορά τον χώρο της εγκληματολογίας. Στο βιβλίο που έχουμε γράψει με τον κ. Β. Χαϊνά "Η Εγκληματολογία στο Διαδίκτυο" παραθέτουμε έναν σημαντικό αριθμό από αυτές.

Η αντιμετώπιση του κυβερνοεγκλήματος – ή ψηφιακού εγκλήματος όπως το προτιμώ – σε κάθε χώρα θα πρέπει να γίνεται με τη λήψη μέτρων που θα βασίζονται στην ψηφιακή τεχνολογία, με νομοθετικό πλαίσιο που θα καθορίζει επακριβώς τον αξιόποινο χαρακτήρα των ειδικότερων μορφών του και τέλος, με αστυνομικά μέτρα που θα αποσκοπούν στην ταχεία εξιχνίαση των συγκεκριμένων περιστατικών.      

Τα κοινωνικά δίκτυα διευρύνουν κατά τη γνώμη μου, τις δυνατότητες  επικοινωνίας που έχουμε. Κι εδώ οποιαδήποτε υπερβολή νομίζω πως βλάπτει. Αν κάποιον μπορείς να τον δεις από κοντά δεν υπάρχει λόγος την face-to-face επικοινωνία σας να την αντικαταστήσεις με το facebook…. Σχετικά με τη διάκριση των πληροφοριών του διαδικτύου δεν νομίζω ότι τα κριτήριά μας θα πρέπει να είναι διαφορετικά από εκείνα που χρησιμοποιούμε σε αντίστοιχες περιπτώσεις που συναντούμε στον πραγματικό κόσμο.

Η ρήση του Σωκράτη που λέει ότι «Δεν μπορώ να διδάξω τίποτα σε κανένα. Το μόνο που μπορώ είναι να τον κάνω να σκεφθεί.» 

Θα τον ρωτούσε πολλά πράγματα δεδομένου ότι οι απορίες του εξακολουθούν να είναι πολλές. Ίσως, ένα καίριο ερώτημα θα μπορούσε να ήταν το εξής: «Γιατί ο σύγχρονος ΑΝΘΡΩΠΟΣ εξακολουθεί σε πολλές περιπτώσεις να είναι ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΣ;»