Μια λέξη παρεξηγημένη! Μη με ρωτάτε αν έχω από αυτές… θα έπρεπε; Όχι λοιπόν!!! Δεν έχω!!! Πουλούσα ναρκωτικά. Εκτελούσα εντολές ανωτέρων γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο θα εξασφάλιζα τη δόση μου. Ποτέ όμως δεν ανάγκασα κάποιον να πέσει στις ουσίες. Πάντοτε είχα να κάνω με άτομα που από καιρό και με τη δική τους θέληση έπαιρναν ναρκωτικά. Γιατί λοιπόν να έχω τύψεις; Αν δεν αγόραζαν από εμένα, θα αγόραζαν από έναν σαν και μένα. Οπότε άλλος θα έπαιρνε και τα χρήματα. Ίσως θα έπρεπε να νιώσω άσχημα και απέναντι στους γονείς μου. Όμως ούτε αυτό αισθάνομαι. Και δεν είμαι σκληρός. Απλώς οι γονείς μου ποτέ δε στάθηκαν δίπλα μου. Δε με εμπιστεύτηκαν. Δεν ασχολήθηκαν σοβαρά με τα προβλήματά μου. Ακόμη και όταν έφερνα χρήματα στο σπίτι, πίστευαν ό,τι τους έλεγα, χωρίς πολλές κουβέντες… Αν ήταν διαφορετικοί μαζί μου, ίσως τα πράγματα να μην κατέληγαν αυτό που κατέληξαν. Τύψεις νιώθω μόνο απέναντι σε μένα, που δεν πρόσεξα τον εαυτό μου όσο θα έπρεπε. Έφτασα στον θάνατο, πολλές φορές. Ζω από καθαρή τύχη!! Είμαι «καθαρός» εδώ και πολύ καιρό και θέλω να παραμείνω έτσι μέχρι να πεθάνω… Αρκεί να βρω τη δύναμη, που στο παρελθόν δεν είχα…
Η παρέα
Από μικρός ήθελα να είμαι και να δείχνω ελεύθερος, ανεξάρτητος. Βιαζόμουν να μεγαλώσω. Αυτός είναι και ο λόγος που έκανα μονίμως παρέα με μεγαλύτερούς μου. Οι συνομήλικοί μου φαίνονταν πολύ ανώριμοι και πολύ «παιδιά». Ήμουν 13 ετών και έκανα παρέα με 17, 18 και 22 ετών παιδιά. Ήμουν πολύ περήφανος που κατάφερα να γίνω αποδεκτός από αυτή την παρέα. Ήταν όλα τους «γνωστά» παιδιά στη γειτονιά… Με κακή φήμη, όπως συνήθιζε να μου λέει η μητέρα μου. Οι γονείς μου, κυρίως η μητέρα μου, μόλις με είδε μια μέρα να κάθομαι μαζί τους, όταν γύρισα στο σπίτι, μου απαγόρευσε να τους ξαναδώ. «Είναι αλήτες… θα σε μπλέξουν χωρίς να το καταλάβεις… όλη η γειτονιά τους γνωρίζει… όλη η Χαλκίδα λέει τα χειρότερα γι’ αυτούς» και άλλα παρόμοια!!! Εγώ όμως ήθελα να κάνω παρέα μαζί τους. Μου άρεσε ο τρόπος που μιλούσαν μεταξύ τους, η ελευθερία που ένιωθαν, η μαγκιά τους, το γεγονός ότι όλοι ασχολούνταν μαζί τους αλλά κυρίως ότι είχαν μεγάλη επιτυχία στα κορίτσια. Και έτσι κρυφά συνέχιζα να κάνω παρέα μαζί τους. Οι γονείς μου δούλευαν πολλές ώρες οπότε μπορούσα να βγαίνω με την άδεια της γιαγιάς μου πολύ συχνά. Κάθε μέρα… Υπήρχε όμως ένα μέρος, πίσω από το γήπεδο, που πηγαίναμε όταν τα παιδιά ήθελαν να καπνίσουν «μπάφο». Εγώ φοβόμουν έστω και τη δοκιμή, στην αρχή. Κανείς τους δε με πίεσε να το κάνω. Εκείνη την περίοδο θυμάμαι ότι ήθελα να αγοράσω ένα ποδήλατο (ακριβό κατά τη γνώμη των γονιών μου). Στην παρέα προστέθηκε ένα ακόμη παιδί. Από την αρχή ήταν ο «αρχηγός». Ήταν 20 ετών αλλά με πολλές εμπειρίες. Εκείνος λοιπόν μου πρότεινε να πηγαίνω «πακετάκια» σε κάτι τύπους. Απλή μεταφορά θα έκανα… αλλά θα κέρδιζα χρήματα. Λεφτά μου έδιναν οι δικοί μου, απλώς δε μου αγόραζαν ό,τι ήθελα. Μου στερούσαν πράγματα που ήθελα πραγματικά, όπως ένα ποδήλατο. Το έκανα λοιπόν για ένα μικρό διάστημα και αγόρασα το ποδήλατο με τα χρήματα που έβγαλα από τη δουλειά αυτή. Στους γονείς μου είπα ότι κέρδισα στο Kino. Δε με πίστεψαν και μου είπαν ότι θα ρωτούσαν το παιδί που είχε το προποτζίδικο στην πλατεία. Ευτυχώς ήταν φίλος μου και συνεννοηθήκαμε να τους πει και εκείνος τα ίδια. Μου άρεσε που έβγαζα τόσα χρήματα κάνοντας κάτι τόσο εύκολο. Άλλαζα ρούχα και παπούτσια. Ό,τι ήθελα αγόραζα. Έχοντας όμως επαφή με το «μπάφο», κάποια στιγμή θέλησα να το διοκιμάσω. Δεν ξέρω ακόμη «το γιατί». Από περιέργεια και μαγκιά μάλλον, τώρα που το σκέφτομαι… Η πρώτη μου εμπειρία δεν ήταν καλή. Δεν ένιωσα όπως περίμενα να νιώσω. Δεν «έφυγα». Θυμάμαι μόνο ότι είχα ιδρώσει… τίποτα άλλο!!! Την επόμενη μέρα το ξαναδοκίμασα, ήταν όλα όμως διαφορετικά. Ήμουν κι εγώ πιο «έτοιμος». Κάτι άρχισε να «μου λέει»… μου άρεσε περισσότερο εκείνη τη φορά. Όμως δεν έφτασα στο σημείο που μου περιέγραφαν οι φίλοι μου. Τα κατάφερα όμως την τρίτη φορά και ήταν υπέροχα!! Ήταν τέλεια!!! Γελούσα ασταμάτητα… Από τότε «κόλλησα». Δεν ήταν εθισμός… απλά μου άρεσε πολύ και το έκανα…ποτέ μου δε μετάνιωσα γι’ αυτή μου την επιλογή…!!
Τα κείμενα δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά στην εφημερίδα του Σχολείου του Ειδικού Καταστήματος Κράτησης Νέων Αυλώνα "Προσπαθώντας...για το αύριο". Ευχαριστούμε θερμά τον Διευθυντή του Σχολείου, κύριο Πέτρο Δαμιανό, για την ευγενική παραχώρηση της άδειας αναδημοσίευσης.
Emeritus Professor Calliope Spinellis
"Today, there are several well-qualified criminologists in Greece".
... by Nestor E. Courakis Professor of Criminology & Penology
Faculty of Law, University of Athens (GR)
"This editorial is dedicated to prisons and the Greek penal system since we believe it is the duty of any society to give priority to correctional topics and have as its main objective to improve prison conditions. How might this improvement be achieved, however?
...
With this issue we celebrate the English-language edition of the Greek electronic journal “The Art of Crime”. It would be trite to discuss here emotions such as elation and hope that of course are called for at a time like this. The overwhelming emotion, at least to me, is gratitude to the main protagonists of this first criminological electronic magazine in our country, i.e. to Fotios Spyropoulos and Dionysis Chionis ..."
Have you ever considered what it would be like to be wrongly arrested by the authorities, detained on remand, and after a few months it was proved that you had been wrongly accused and had nothing to do with the case? The issue of wrongful remand of prisoners came to light again in Greece with the case of a young man from the greek island of Mytilene who was arrested and prosecuted for rape and attempted serial rape of 5 women...
Constantine Gardikas, the son of George Gardikas, Professor of Philosophy at the University of Athens, was born in the city of Patras in 1896. Constantine Gardikas developed into a prolific scientist with a solid classical education.
He studied law in Athens, and he continued his studies in Zurich and Geneva specializing in criminal law and criminology. He received his doctorate degree at the age of 22 and then started lecturing at the University of Geneva, Switzerland. ...
Conclusions of the follow-up research of the Center for Penal and Criminological Research (University of Athens)
by Nestor E. Courakis Professor of Criminology University of Athens (GR)
This research was characterized as a follow-up because its main purpose was to discover first, what happened to Greek juvenile detainees with whom we had run interviews in the previous stage of the research (1993) ...
“Asking people…” Interesting questions and even more interesting responses
The events that took place in late 2008, in Greece, in the state correctional facilities, the hunger strike of prisoners and the widespread violent protests concerning prison conditions didn’t leave us unaffected. So we found the opportunity to ask people’s opinion on this important issue. We take the recorder into the street ... and ask YOUR opinion:
"Do you believe there must be changes in the conditions of imprisonment in our country and if so, what should they be?”
The profile of a famous greek criminal through the eye of a camera, the lyrics of a song and his autobiography
A book, a song, and a movie with the same protagonist…
Nikos Koemtzis, a famous Greek criminal who killed three people and stabbed seven more, all because he wanted to dance to a song he had "ordered" from the musicians in a music hall. He transferred the story of his life to a book. Dionysis Savvopoulos (a famous Greek singer-songwriter) read the book and turned it into a song. Pavlos Tassios (a well known Greek director) heard the song and made a film. And now we present a criminologist’s scientific analysis of this artistic triptych.
