Ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Τάσου Τέλλογλου και του Γιώργου Κουβαρά που προβλήθηκε παλαιότερα στη ΝΕΤ για την παραβατικότητα των ανηλίκων. Το επεισόδιο πήρε το πρώτο βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ της Σόφιας το 2003.

-----------------------

Η απόφαση του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου στην υπόθεση Λουκμάν ήταν ομόφωνη: ένοχοι αμφότεροι οι κατηγορούμενοι για ανθρωποκτονία από δόλο κατά συναυτουργία χωρίς την αναγνώριση κανενός ελαφρυντικού. Δηλαδή καθαρά ισόβια και για τους δύο (+32 μήνες για τα υπόλοιπα αδικήματα). Ο ρατσιστικός χαρακτήρας του εγκλήματος είχε καταδειχθεί στην αγόρευση της εισαγγελέως, η πρόεδρος ανακοίνωσε ότι θα πρέπει να περιμένουμε το αιτιολογικό της απόφασης. Η απόφαση και η ποινή είναι οι αυστηρότερες δυνατές. Η οικογένεια Λουκμάν νιώθει δικαιωμένη. Μια υπόθεση που είχε επιχειρηθεί να εμφανιστεί ως ένα «τυχαίο περιστατικό» αποκαλύφθηκε ως αυτό που πραγματικά ήταν: ένα προμελετημένο, ωμό, ρατσιστικό έγκλημα. Η διερεύνηση για τις διασυνδέσεις των δολοφόνων Λουκμάν με την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής θα ξεκινήσει πλέον από νέα βάση, στη δίκη της Χρυσής Αυγής στην οποία οι Λιακόπουλος και Στεργιόπουλος είναι κατηγορούμενοι.

 

          

 

Από την αγόρευση της εισαγγελέως Μαρίας Μπερέτη στο ακροατήριο του ΜΟΔ Αθηνών, 10/04/2014:“Ο ισχυρισμός τους ότι πριν από τη δολοφονία είχε τάχα προηγηθεί διένεξη, δεν πείθει… μετά την πράξη τους απομακρύνθηκαν από τον τόπο του εγκλήματος ατάραχοι, χωρίς να είναι ταραγμένοι ή συγκλονισμένοι. Δεν πήγαν προς τα σπίτια τους, αλλά κατευθύνθηκαν στο κέντρο της Αθήνας για να κάνουν τον γύρο του θριάμβου… συναποφάσισαν να αφαιρέσουν τη ζωή ενός αθώου αλλοδαπού άνδρα και δη πακιστανικής καταγωγής, τον οποίο εκτέλεσαν σε ήρεμη ψυχική κατάσταση με επτά μαχαιριές. … Κύριοι ένορκοι, σήμερα εδώ λειτουργείτε ως δικαστές και συγχρόνως αντιπροσωπεύετε την κοινωνία μας που πρέπει να είναι καταδικαστική σε τέτοιου είδους εγκλήματα. Θα πρέπει να δείξετε με την απόφασή σας ότι η κοινωνία στην Ελλάδα, με τον πολιτισμό της και με τις αξίες που έχουν γαλουχηθεί τα παιδιά και οι νέοι της, καταδικάζει κάθε έγκλημα που έχει σαν κίνητρο τη διαφορετικότητα”.

Unfollow, 16/04/2014

 

-------------------

Δεν δοκιμάζουν κοκαΐνη, δεν τρώνε ντόνατς στις παρακολουθήσεις, δεν «πέφτει» πιστολίδι στις καταδιώξεις κακοποιών. Τα αποτελέσματα έρχονται με έρευνα σε τραπεζικά και εταιρικά έγγραφα, τηλεφωνικές και ηλεκτρονικές υποκλοπές, ατελείωτα ξενύχτια σε «stakeouts» και αναίμακτες συλλήψεις «κακών». Έπειτα από 35 χρόνια υπηρεσίας -14 από τα οποία υπήρξε  τμηματάρχης ναρκωτικών- 15 τόνους κατασχεμένης κόκας και αμέτρητες φωτογραφήσεις φάρων, ο «Δράκουλας», όπως τον αποκαλούσαν για χρόνια οι συνάδελφοί του, γιατί τους «έπινε το αίμα» στη δουλειά, έφυγε πρόσφατα από τη θέση του ως επικεφαλής της Δίωξης Ναρκωτικών και Όπλων του ΣΔΟΕ. Σήμερα ο συνταξιούχος πλέον Γιώργος Παπαδόπουλος απελευθερωμένος πια από τις «συμβάσεις»της θέσεώς μιλά στο VICΕ, εκφέροντας έναν «αποτοξινωμένο» λόγο ενώ δεν διστάζει να αποκαλύψει όλα τα μυστικά του «κυνηγού» ναρκωτικών, αλλά και να απαντήσει σε όσα μας έμαθε ο Αλ Πατσίνο ως «Καρλίτο» και Τόνι Μοντάνα.

Ξεκινήσαμε το 1987. Τότε, οι τελωνειακοί έπιαναν στο αεροδρόμιο ναρκωτικά και δεν ξέρανε τι να κάνουνε. Το Υπουργείο Οικονομικών είχε ένα γραφείο στο αεροδρόμιο με 4-5 άτομα. Βγάζαμε κάποιες δουλειές, αλλά δεν υπήρχε η διασύνδεση με άλλες υπηρεσίες, ούτε πληροφορίες, ούτε τίποτα. Το 1997, όταν ιδρύθηκε το ΣΔΟΕ, το γραφείο μεγάλωσε, έγινε τμήμα. Το 2000 το ανέλαβα εγώ.

 

Πλέον, όλες οι υπηρεσίες ενημερώνουν για ό,τι έχουμε το Συντονιστικό Οργανο Δίωξης Ναρκωτικών. Σιγά-σιγά, μπήκαμε κι εμείς σε μεγάλες δουλειές, όπως οι καραβιές της κοκαΐνης του China Breeze και άλλες. Εμείς, επειδή ανήκουμε στο Υπουργείο Οικονομικών, έχουμε επικεντρωθεί στα λιμάνια, τα κοντέινερ δηλαδή και τα φορτία, αλλά και τα ταχυδρομικά δέματα.

Στο γραφείο στον Πειραιά, στο Τμήμα δίωξης ναρκωτικών, είναι 3 άτομα. Από τότε που πήρε το λιμάνι η Cosco, ο Πειραιάς έχει ανέβει κατακόρυφα. Δυστυχώς, η Ελλάδα, είναι από τις λίγες χώρες που δεν έχει μηχάνημα X-ray.  Υπάρχει ένα αυτοκινούμενο μηχάνημα που βάζεις το κοντέινερ από μέσα. Χρονοβόρα διαδικασία. Αυτοί που κάνανε την σύμβαση με την Cosco δεν φρόντισαν να δεσμεύσουν τη νέα ιδιοκτησία να αγοράσει αυτό το μηχάνημα. Δεν έπρεπε κάποιος να τους υποχρεώσει να υπάρξει μια τέτοια υποδομή για τις υπηρεσίες;  Δεν υπάρχει τίποτα. Ίδια κατάσταση και στη Θεσσαλονίκη. Έχει μεγάλη αύξηση γιατί είναι εμπορευματικό κέντρο για Σκόπια, Αλβανία, Βουλγαρία, Κόσοβο, που γίνεται χαμός.

 

Το Τμήμα Δίωξης του τελωνείου έχει μόλις ένα άτομο. Το ΣΔΟΕ δύο. Το λιμενικό δεν έχει τμήμα ναρκωτικών, δεν έχει καν σκύλο. Και η αστυνομία έχει 20 άτομα που είναι για όλα. Εκεί, τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχουμε πιάσει 400 περίπου κιλά κοκαΐνης. Εμείς, μαζί με την αστυνομία στη Θεσσαλονίκη. Φαντάσου τι γίνεται. Όμως, δεν έχει συγκινηθεί κανένας.

Είτε έρχεται μια πληροφορία από κάποια άλλη υπηρεσία ή άλλη πηγή, δική μας -οπότε είμαστε πιο σίγουροι και πάμε στοχευμένα. Τώρα τα δηλωτικά είναι ψηφιακά. Μας ενημερώνουν για ένα πλοίο που πρόκειται να έρθει, τι έχει μέσα. Άμα δεις κάτι από χώρα υψηλού κινδύνου, όπως από Λατινική Αμερική, ψάχνεις τι είναι αυτός που το παίρνει εδώ, αν είναι υπαρκτή η εταιρία, αν έχει κάνει άλλες εισαγωγές. Γίνεται δηλαδή μία γρήγορη ανάλυση κινδύνου για να προχωρήσεις, για να αποφασίσεις αν θα ψάξεις ή όχι.

Τώρα με την παγκοσμιοποίηση όλες υψηλού κινδύνου είναι. Αλλά κυρίως είναι αυτές που παράγουν. Ο Ισημερινός, το Αφγανιστάν που τα στέλνει μέσω Πακιστάν. Όταν τα φέρνουν οδικώς, είναι άλλο θέμα. Κάνε έρευνα στους Κήπους και δες πόσα άτομα είναι στο ελληνικό φυλάκιο και πόσα στο τούρκικο. Και τι εξοπλισμό έχει το ένα και τι το άλλο. Επίσης, κάποιοι, πολύ λανθασμένα είπαν αφού μπήκαμε στην Ε.Ε ότι δεν έχουμε ανάγκη από τελωνειακούς. Η Βουλγαρία και η Ρουμανία έχουν τεράστιο πρόβλημα εγκληματικότητας, αλλά έλεγχος στον Προμαχώνα δεν υπάρχει. Πριν από 15 χρόνια, θα σου έλεγα ότι οι Τούρκοι δεν τα έπιαναν. Τώρα όμως το κάνουνε. Ομως τον πιο εξονυχιστικό έλεγχο τον κάνει η χώρα που υποδέχεται το φορτίο, δηλαδή εμείς. Μην ξεχνάτε ότι μέσω Ελλάδας, μπαίνουν και στην Ευρώπη. Κι όμως, δεν υπάρχει προσωπικό ή μέσα για να το κάνουμε αυτό. Πήγαινε τώρα που καλοκαιριάζει στην Σάμο ή τη Χίο, όπου πάντοτε πιάναμε καραβάκια με 3-4 κιλά ηρωίνη. Σχεδόν κάθε μέρα. Τώρα, δεν υπάρχει η υποδομή. Εδώ έκλεισε το γραφείο στο αεροδρόμιο. Έφυγε ο ένας, έφυγε ο άλλος, το κλείσανε. Υπάρχει τώρα μόνο η αστυνομία και το τελωνείο.

 

Σήμερα έχει πιο πολλή κόκα, που σημαίνει ότι η κοκαΐνη δεν είναι πια μόνο για το Κολωνάκι, αλλά είναι για όλο τον κόσμο. Πάντως με την κρίση η τιμή έχει πέσει πολύ. Πάει περίπου 40 ευρώ το γραμμάριο και παίζουν με τη νόθευση.

Οι Αλβανοί έχουν μπει σε όλα τα κόλπα, από χασίς μέχρι κόκα. Επίσης, έχει πια πολλούς Ελληνες, Βούλγαρους και Νιγηριανούς, σε ο,τι αφορά την διακίνηση μέσω ταχυδρομικών δεμάτων.

Πες ότι πιάνουμε 500 κιλά κοκαΐνης. Κάποια ποσότητα θα μείνει εδώ, η μεγαλύτερη όμως θα φύγει για έξω. Πιάσαμε στη Θεσσαλονίκη ένα κύκλωμα που έφερνε ναρκωτικά με κοντέινερ μέσα σε κάτι στρόφαλους. Συνεργαστήκαμε με τους Σέρβους. Οι Ελληνες ήταν μόνο να το «περάσουν». Η Ελλάδα γενικά παίζει πολύ για διαμετακόμιση.

 

Δεν ξέρω πόση ποσότητα, θα σου πω ψέματα. Η Αθήνα θέλει κάποια κιλά την ημέρα. Όχι 500 πάντως. Η αστυνομία ξέρει καλύτερα. Εκτιμώ ότι 5-10 κιλά την ημέρα τα θέλει. Κοίτα πώς γίνεται το «κόλπο». Θα φτιάξουν μια εταιρία μαϊμού και θα είναι άλλοι από πίσω. Οι Αλβανοί έχουν μεγάλο μέρος της διακίνησης σε όλα πια. Και εκεί έχουμε κάνει κάποιες καλές δουλειές με τα φορτηγά και τα κοντέινερ. Έρχονται από Αλβανία στην Ελλάδα, τα σύνορα -είπαμε- είναι τρύπια, τα αποθηκεύουν εδώ. Τα παίρνουν μετά λίγα-λίγα και τα ρίχνουν στην αγορά. Λίγες μέρες πριν φύγω από την υπηρεσία, έφεραν με ταχύπλοο στην Ακράτα δύο τόνους. Από εδώ τα στέλνουν έξω. Με φορτηγά, κοντέινερ ή όπως μπορούν.

Κι εδώ έχει πιαστεί τύπος που έφτιαχνε κοκαΐνη. Στην Ανάβυσσο πιάσαμε εργαστήριο που ο τύπος είχε φτιάξει 30 κιλά κόκας. Ο τεχνικός είχε έρθει από την  ζούγκλα Κολομπιάνα και είχε χάσει μάλιστα και κάποια δάκτυλα από έκρηξη εκεί. Τον παρακολουθούσαμε επί ένα τρίμηνο. Είχε “συνεταιριστεί” με Εγγλέζους και Αλβανούς. Ακόμη και σήμερα δεν έχουμε καταλάβει ποια ήταν η πρώτη ύλη του. Πάντως είχε αναμίξει χημικά, πετρέλαιο, ακετόνη και τέτοια. Σου λέω, χημικός από εργαστήριο στη ζούγκλα! Τους πιάσαμε την ώρα που θα την έδιναν.

Ε ναι, τι λέμε τόση ώρα. Η Αλβανία έχει τεράστιες ποσότητες κάνναβης. Το μεγαλύτερο μέρος της έρχεται εδώ. Από Ρουμανία, Βουλγαρία επίσης. Και, υπόψιν, όπου υπάρχει κρίση, το πρόβλημα μεγαλώνει. Αν δεις στατιστικά, τώρα οι Ελληνες είναι τα βαποράκια των Νιγηριανών. Παλιά γι΄ αυτές τις δουλειές είχαν τους Τανζανούς. Σήμερα, έχουμε Λετονούς, Ελληνες κλπ.

Η κάθε μεταφορά πάει γύρω στα πέντε χιλιάρικα. Πάει για παράδειγμα στο Σάο Πάολο και από εκεί τα φέρνει εδώ. Συνέχεια πιάνουνε Ελληνες. Ξέρεις πόσοι είναι φυλακισμένοι κάτω εκεί; Και να ΄ναι Βραζιλία πάει καλά, στην Σιγκαπούρη η διακίνηση σε πάει στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Μία από τις καλές δουλειές ήταν το βαπόρι Τσάινα Μπριζ (China Breeze) το 1999. Αυτή ήταν η πρώτη υπόθεση που πιάστηκε μια μεγάλη ποσότητα κόκας στο εξωτερικό, αλλά και οι “εγκέφαλοι” που ήταν εδώ στην Ελλάδα. Γιατί μέχρι τότε, δεν υπήρχε άμεση πληροφόρηση και συνεργασία με τις άλλες υπηρεσίες. Για παράδειγμα, είχε πιαστεί το πλοίο Κάννες στο Χιούστον, ελληνικών συμφερόντων. Εδώ δεν είχε πιαστεί κανένας. Γιατί είπε ο τύπος, ο καπετάνιος τα έκανε, όχι εγώ. Δεν υπήρχε συντονισμός.

Ενώ στο Τσάινα Μπριζ ξέραμε τι γινότανε και τους βάλαμε φυσική παρακολούθηση. Τότε δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα, τίποτα. Είχαμε άτομο μέσα, είχε εισχωρήσει στην ομάδα σαν μέλος του πληρώματος. Από εκεί είχαμε την σημαντικότερη πληροφόρηση. Περισσότερο από έξι μήνες δουλεύαμε σε αυτό, όλοι, εμείς, αστυνομία, λιμενικό, Αμερικάνοι.

Το θέμα ήταν να φορτώσει. Έγινε τελικά ανοιχτά της Κολομβίας με ταχύπλοα. Αυτά είναι μεγάλα καράβια που κάνουν κανονικό εμπόριο. Το Τσάινα είχε περάσει από εδώ, την Κυνόσουρα της Σαλαμίνας. Εμείς το είχαμε δει. Είχε σημαία Παναμά. Μετά πήγε στην Τουρκία, πήρε κάποια εμπορεύματα, στη συνέχεια πήγε στο Γυαλί στη Νίσυρο και φόρτωσε μετάλλευμα. Τελικά, πήγε ανοιχτά και φόρτωσε το «εμπόρευμα».

Το παρακολουθούσαμε όλοι μαζί. Στην Καραϊβική, του την πέσανε το πρωί οι Αμερικάνοι και τα βρήκανε. 4,5 τόνους κόκας. Τους πιάσανε ώρα Αμερικής. Ταυτόχρονα, κάναμε και εμείς επιχειρήσεις και πιάσαμε εδώ τους εφοπλιστές. Πήγαμε στο γραφείο της εταιρίας και θυμάμαι που έσπασα ένα συρτάρι, έβγαλα ένα χοντρό βιβλίο χειρόγραφο. Ηταν σαν τετράδιο λογιστών. Τότε δεν υπήρχε ευρώ. Αυτοί μαζεύανε λεφτά και γράφανε. Είχανε μέσα πεσέτες, λίρες, δολάρια, απ΄ όλα. Και έγραφε στο βιβλίο, εμπόρευμα τάδε, 15 εκ. δολάρια. Και από κάτω έλεγε: χαρτί κουζίνας… 100 δραχμές. Φωτοτυπικό, τόσο. Τα έξοδα. Του λέω τι είναι αυτό; Μου απάντησε ότι το είχε για την εφορία! Και είχε μέσα όλα τα ποσά που βοήθησε αυτό στη συνέχεια. Πήγαμε και στην τράπεζα με τη Δίωξη και ο διευθυντής λέει “σας περίμενα”. Είχε 7-8 οφ σορ και είχε λεφτά παντού ο εφοπλιστής. Στον άλλο, είχαμε βρει λεφτά μέσα σε εφημερίδες και βρεγμένες πετσέτες.

Δεν περιμένανε τέτοιο πράγμα, είχαν πάθει ζημιά. Ειδικά ο ένας δεν παραδέχθηκε ποτέ τίποτα.

Τα καίμε. Πάμε σε εργοστάσια, πχ. Χαλυβουργική και τα καταστρέφουμε. Να σου πω όμως κάτι, εμείς τότε με το Τσάινα Μπριζπου πιάσαμε, επειδή οι εφοπλιστές είχαν κι άλλα πλοία, είχαμε μία ακόμη πληροφορία για ένα βαπόρι δικό τους στο Χιούστον ή στη Ν. Ορλεάνη, φορτωμένο με σιτάρι. Οι Αμερικάνοι αφήσανε να ξεφορτώσει, για να μην πληρώσουν κερατιάτικα, και αφού ξεφόρτωσε το κατασχέσανε σαν προϊόν ξεπλύματος με πληροφορίες δικές μας. Το πουλήσανε λοιπόν και μας δώσανε τότε στην κάθε υπηρεσία (αστυνομία, λιμενικό, ΣΔΟΕ) από 750.000 δολάρια τότε. Πολλά λεφτά. Πήραμε αυτοκίνητα, εξοπλισμό και αυτά έχουμε ακόμα. Αλλιώς δε θα ‘χαμε τίποτα. Να σου πω και το άλλο, ότι πήγαν να μας τα πάρουν τα λεφτά, γιατί λέει καταργήθηκαν οι ειδικοί λογαριασμοί. Εντάξει, πήγαμε στο Νομικό Συμβούλιο και το κατοχυρώσαμε. Υπάρχουν ακόμα αυτά τα λεφτά.

 

Το Σουέρτε το 2000. Πήγαμε με τον επικεφαλής της Δίωξης τότε στο Καράκας. Ηταν η πρώτη χρονιά του Τσάβες. Πήγαμε Βενεζουέλα και στο ένα ξενοδοχείο ήταν οι κακοποιοί, στο άλλο εμείς, αντιπροσωπεία από Αμερικάνους, Εγγλέζους, Ιταλούς, εμάς. Λέγανε ότι το βαπόρι θα πήγαινε Ιταλία ή Ελλάδα. Εκεί στη σύσκεψη, έλεγε ο αξιωματικός από Εθνοφρουρά Βενεζουέλας, ότι δεν θα πούμε σε κανέναν τίποτα, γιατί δεν ήξεραν αν υπήρχε διαπλοκή. Πήγε λοιπόν το βαπόρι στον ποταμό Ορενόκο να φορτώσει νόμιμο εμπόρευμα. Και βγαίνοντας θα φόρτωνε την κοκαΐνη. Του είχαμε βάλει πομπό από εδώ, το “είχαμε”. Το πλοίο βγήκε έξω, άλλαξε πλήρωμα και μπήκε στον ποταμό. Ομως όταν ξεκίνησαν τα ταχύπλοα με το “φορτίο”, τους την έπεσε η ακτοφυλακή. Φοβήθηκαν αυτοί, τα παρατήσανε σε κάτι νησάκια. Από εκεί μαζέψαμε 10 τόνους κόκας. Ακόμη και ο Κλίντον είχε κάνει δήλωση γι΄ αυτήν την υπόθεση.

Ε, μετά ήταν η υπόθεση Αγγελόπουλου το 2004. Πάλι παρακολούθηση, πάλι πομπός, πιάσαμε 5 τόνους και τον συλλάβαμε στην Στουτγάρδη. Η φάση ήταν ότι κάποια στιγμή έγινε ενεργειακή καταιγίδα και χάσαμε το στίγμα του, αλλά τελικά πήγαν όλα καλά. Ήταν και η πρώτη υπόθεση που ξεπλενόταν χρήμα με κερδισμένα δελτία ΟΠΑΠ.

Οπου πάει η φαντασία του ανθρώπου.  Σε διπλούς πάτους κοντέινερ, σε αεραγωγούς, σε μπανάνες, σε καλώδια. Παντού. Δεν θα ξεχάσω αυτά τα 800 κιλά που έφερναν με πούλμαν και τα φέραμε «καρότσα» μέχρι Αθήνα. Τα πήγαν σε ένα πάρκινγκ στην Πειραιώς και οι οδηγοί με τους συνοδηγούς πήγαν σε ένα ξενοδοχείο στην Ομόνοια να μείνουν. Πήγαμε κι εμείς με τη Δίωξη στο Υπουργείο Υγείας μία η ώρα το βράδυ. Χτυπήσαμε τα κουδούνια, άνοιξαν οι φύλακες, σοκαρισμένοι. «Θέλω να μου ανοίξεις μία αίθουσα, που από παράθυρο θα βλέπει το τάδε ξενοδοχείο», είπε ο επικεφαλής της Δίωξης. Μας έδωσαν λοιπόν. Κατά τις δύο, οι οδηγοί πήγαν στο πούλμαν και εμείς αποφασίσαμε να τους την πέσουμε.

Αρχίσαμε λοιπόν να ψάχνουμε. Είχα μαζί και έναν Αμερικάνο της DEA, που μου λέει. «Για παρατήρησε τον οδηγό. Ξηλώνουμε το πούλμαν και αυτός δεν έδινε σημασία. Πώς σου φαίνεται αυτό;». Αφού ψάχναμε και δεν είχαμε βρει τίποτα. Μην σ΄ τα πολυλογώ, τελειώσαμε το ψάξιμο, μηδέν. Έφύγαν οι περισσότεροι. Και μείναμε εμείς μιλώντας στον οδηγό. «Και πόσο τ αγόρασες; Και πού βρήκες τα λεφτά; Και τώρα θα πάρουμε Κωνσταντινούπολη να ρωτήσουμε για τα λεφτά» του λέγαμε. Και την ώρα που πάμε να φύγουμε απογοητευμένοι, μας λέει «μου δώσανε κάτι λεφτά στην Τουρκία να τα κρύψω». Και μας δείχνει τους αεραγωγούς. Εκεί ήταν τα ναρκωτικά. Βρήκαμε 250 κιλά στον ένα και άλλα τόσα στον άλλο.

Δεν έχω δοκιμάσει ούτε φούντα. Ποτέ των ποτών. Το ορκίζομαι στα εγγόνια μου. Αυτές είναι βλακείες που τις βλέπεις στα σίριαλ. Εχει τύχει να τα ανοίγεις πακέτο και να ρουφάς τη σκόνη που τινάζεται στον αέρα. Αλλά ως εκεί. Θυμάμαι τότε που είχαμε εντοπίσει 5 κοντέινερ με κεραμίδια στον Πειραιά. Τα είχαν φέρει από Ασία και πήγαιναν στο Κόσοβο. Λέμε εμείς, εδώ βρομάει ο τόπος από κεραμίδια, γιατί να τα εισάγει από Ασία; Ξεκινήσαμε να τα ψάχνουμε. Στο τελευταίο κοντέινερ, στην ύστατη παλέτα, μου λέει ο δικός μου «αυτά είναι πιο ελαφριά από τα υπόλοιπα». Και τελικά, είχαν κρύψει κόκα, την οποία είχαν συσκευάσει σε σχήμα κεραμιδιού! Διακόσια κιλά ήταν!

Πάντα ο κακοποιός είναι πιο μπροστά. Γι’ αυτό, για να αντιμετωπίσεις αυτού του είδους το έγκλημα, θες πληροφοριοδότες. Όμως αυτοί θέλουν ανταλλάγματα. Οι ελληνικές υπηρεσίες δεν έχουν να δώσουν και εκεί αρχίζει το πρόβλημα.

Σίγουρα βοηθάει. Να σας πω ένα παράδειγμα. Είχαν έρθει εφτά κοντέινερ με σκραπ από τη Βολιβία. Εμάς μας φάνηκαν «περίεργα». Παραλήπτης φαινόταν μία εταιρία. Πήγαμε εκεί, ένα γραφείο ήταν, κι αυτό κλειστό. Ρωτήσαμε, μας είπαν δεν έχει εμφανιστεί κανένας. Φωνάξαμε τον εκτελωνιστή που είχε ορίσει η εταιρία. Μας λέει, ένας σοβαρός κύριος έχει την εταιρία, μαζί μου επικοινωνεί μια κυρία που είναι υπάλληλός του. Βρήκαμε 500 κιλά κόκας. Η ομάδα ήταν σοβαρή. Η κυρία-υπάλληλος άνοιγε το κινητό της μόνο για να μιλήσει με τον εκτελωνιστή. Μετά έβγαζε και την μπαταρία. Ήταν δύσκολο να εντοπιστεί.

Αφήσαμε ξανά τα κοντέινερ σα να μην τα είχαμε δει. Στο μεταξύ, ακούγαμε. Ο εκτελωνιστής ζητούσε 3.000 για να μην πάνε τα σκυλιά να ψάξουν. Δεν ήταν στο μεγάλο κόλπο, μικροαπατεώνας ήταν. Τα κιβώτια βγήκαν από τον Πειραιά και μεταφέρθηκαν σε μια αποθήκη στον Ασπρόπυργο. Είχαμε μιλήσει με τους υπευθύνους, τελικός προορισμός τους ήταν η Βουλγαρία.

 

Παρόλο που είχαμε κάνει όλες τις ενέργειες, όλη η επιχείρηση κρεμόταν από μια κλωστή. Κάποια στιγμή, εντοπίσαμε το τηλέφωνο της κυρίας στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης. Και μέσω αυτού, ένα άουντι με βουλγάρικα νούμερα. Το ακολουθήσαμε, μας πήγε στο σπίτι. Κάναμε κοινή επιχείρηση με την Ασφάλεια και τους συλλάβαμε όλους. Είχαν έτοιμα λεφτά, διαβατήρια, τα πάντα. Ο «εγκέφαλος» ήταν Ελληνας από το Βέλγιο. Είχε κι άλλα στην πλάτη του. Αν δεν υπήρχε η διαίσθηση, δεν θα είχαμε ψάξει εξαρχής.

Προσωπική μου άποψη, αν θες να κάνεις σωστές υπηρεσίες, τις ενοποιείς. Αυτό που σήμερα λέγεται Συντονιστικό, να είναι μαζί. Έτσι δουλεύουν Αμερικάνοι, οι Αγγλοι, όλοι. Γιατί εδώ, αν δεν έχουμε και καλή σχέση μεταξύ μας, πάει στο βρόντο όλη η δουλειά. Ευτυχώς μέχρι τώρα είχαμε και προσπαθούσαμε να συντονιστούμε. Δεν έχω και παράπονο από τις άλλες υπηρεσίες. Στην αρχή γίνονταν διάφορα ευτράπελα, πλακωνόμασταν για το ποιος θα πάρει βαλίτσα του επιβάτη στο αεροδρόμιο. Πήγαινε η αστυνομία, έλεγαν οι τελωνειακοί “δική μας είναι”, τέτοια. Τώρα έχουν εξομαλυνθεί αυτά.

(...)

Οταν ξεκινήσαμε εμείς επειδή ήμασταν και άμαθοι, πιάσαμε μια φορά 2,5 κιλά κόκας. Επειδή όλοι ήταν άσχετοι, και οι διευθυντές τότε, είχαμε ένα θέμα για το τι πρέπει να κάνουμε με τον κακοποιό. Το αυτονόητο, το να τον αφήσεις να έρθει να τα πάρει και να τον συλλάβεις, δεν το ξέραμε τότε. Είχαν βάλει αυτοί έναν εκτελωνιστή χωρίς να ξέρει ο άνθρωπος. Τον συλλάβαμε. Ο πραγματικός παραλήπτης ήταν στην Πάτρα. Πήγαμε και τον συλλάβαμε μετά και τον φέραμε εδώ. Δεν υπήρχε η απόδειξη ότι το πήρε αυτός στα χέρια του, χάλασε η δουλειά. Μας έκανε μετά μια μήνυση για ξυλοδαρμό! Πήγαμε όλοι κατηγορούμενοι και τελικά απαλλαγήκαμε με βούλευμα.

- Τα τελευταία χρόνια, κατασχέθηκαν περισσότεροι από 20 τόνοι κοκαΐνης που μεταφέρονταν στα αμπάρια επτά φορτηγών πλοίων, μετά από συνεργασία των Ελλήνων αστυνομικών της δίωξης ναρκωτικών, των λιμενικών, του ΣΔΟΕ και των Αμερικανικών αρχών (D.E.A).    

- CHINA BREEZE, φορτηγό πλοίο με σημαία Παναμά. Στις 31 Μαΐου 1999, μετά από έρευνες που κράτησαν 10 μήνες, συνελήφθησαν οκτώ Έλληνες, ανάμεσα στους οποίους ήταν πλοιοκτήτες, πλοίαρχοι, επιχειρηματίες, αρχιμηχανικοί και το 29μελες πλήρωμα του πλοίου στην Καραϊβική, ενώ κατασχέθηκαν τέσσερις τόνοι κοκαΐνης.

- SUERTE 1, φορτηγό πλοίο. Στις 26 Αυγούστου του 2000, μετά από έρευνες επτά μηνών, συνελήφθησαν επτά Έλληνες, ανάμεσα στους οποίους πλοιοκτήτες και πλοίαρχοι, 11 Φιλιππινέζοι ναυτικοί, στη Βενεζουέλα και ένας Ιταλός μαφιόζος, ενώ κατασχέθηκαν οκτώ τόνοι κοκαΐνης.

- SATURN, φορτηγό πλοίο. Την πρώτη Νοεμβρίου του 2001, συνελήφθησαν πέντε Έλληνες, ανάμεσα στους οποίους ιδιοκτήτης ξενοδοχείου, έμπορος, ενώ κατασχέθηκαν 201 κιλά κοκαΐνης σε ξενοδοχείο της Πρέβεζας.

- WINNER, φορτηγό πλοίο με σημαία Καμπότζης. Στις 14 Ιουνίου του 2002 συνελήφθησαν δύο Έλληνες πλοιοκτήτες, το 12μελες πλήρωμα και άλλοι δύο Έλληνες στον Ισημερινό, ενώ κατασχέθηκε ενάμιση τόνος κοκαΐνης.

- CORK, παλιά τορπιλάκατος του Γερμανικού ναυτικού. Στις 12 Μαΐου του 2003, συνελήφθησαν από τους Ισπανούς επτά Έλληνες και ένας Δομινικανός, καθώς και άλλοι δύο Έλληνες, ενώ κατασχέθηκαν 3,6 τόνοι κοκαΐνης.

- AFRICA 1, αλιευτικό πλοίο. Στις 15 Ιουλίου του 2004, μετά από έρευνα που κράτησε δύο χρόνια, συνελήφθησαν τρεις Έλληνες, ανάμεσα τους ο εγκέφαλος του κυκλώματος, πλοιοκτήτης και μεγαλομέτοχος ποδοσφαιρικής ομάδας της Β΄ Εθνικής στη Βόρεια Ελλάδα, το 5μελες πλήρωμα (4 Έλληνες και 1 Ιταλός), ενώ κατασχέθηκαν 5,5 τόνοι κοκαΐνης σε χαρτοκιβώτια.

- ΠΛΟΥΤΩΝ ιστιοπλοϊκό σκάφος. Στις 23 Αυγούστου του 2004 συνελήφθησαν τέσσερις Έλληνες, ένας Αλβανός, ένας Ιταλός στην Καλαμάτα και ένας επιχειρηματίας στα Κύθηρα, οι οποίοι έφεραν από τα νησιά της Μαρτινίκας κοκαΐνη. Συνολικά κατασχέθηκε περίπου ένας τόνος «άσπρη».

Vice, 02/06/2014

Κείμενο-Φωτογραφίες: Μαρία Ψαρά, Λευτέρης Μπιντέλας 

--------------------

Ethemis.gr, 04/06/2014

-----------------------

Για απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση κρατουμένων καταδίκασε σήμερα το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων την Ελλάδα εκδικάζοντας την προσφυγή “Τσόκας και άλλοι” κατά Ελλάδας. Η υπόθεση αφορούσε τις συνθήκες κράτησης των προσφευγόντων στις φυλακές της Τρίπολης, όπου κρατούνται πρόσωπα που έχουν καταδικαστεί ή περιμένουν την δίκη τους για σεξουαλικά αδικήματα. 

 

Όπως υποστήριξαν οι προσφεύγοντες ενώ θα έπρεπε να στεγάζονταν 65 κρατούμενοι στα κελιά της φυλακής, τον Ιανουάριο του 2009 είχαν ανέλθει στους 177, στους 185 τον Ιούνιο του 2012 και τους 215 λίγους μήνες αργότερα. 

Επιπλέον στην προσφυγή τους υποστήριξαν ότι υπήρχαν μόνο εννέα ντους που βρίσκονταν στην αυλή, η θέρμανση προέρχονταν από έξι σόμπες πετρελαίου που δεν λειτουργούσαν ταυτόχρονα, το καλοκαίρι δεν υπήρχε κλιματισμός και εξαερισμός στα κελιά, οι τουαλέτες ήταν σε πολύ κακή κατάσταση και το φαγητό πολύ χαμηλού επιπέδου. Το Δικαστήριο αποδέχθηκε τους ισχυρισμούς τους και καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση των όσων προβλέπονται στο άρθρο 3 της Σύμβασης Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων περί απαγόρευσης της απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης υποχρεώνοντας τις ελληνικές Αρχές να καταβάλλουν συνολική αποζημίωση 133.300 ευρώ, για ηθική βλάβη, στους δικαιωθέντες κρατούμενους. 

Η καταδίκη αυτή έρχεται λίγο καιρό μετά τα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε ο Αλβανός βαρυποινίτης Ιλία Καρέλι αφότου σκότωσε τον σωφρονιστικό υπάλληλο Γιώργο Τσιρώνη που υπηρετούσε στις Φυλακές Μαλανδρίνου.

Ελευθεροτυπία, 28/05/2014

------------------

Τα πειστήρια από τον τόπο του εγκλήματος δεν εξετάζονται με τον ίδιο τρόπο σε όλα τα εργαστήρια. 

Ουάσιγκτον

Έπειτα από ανησυχητικά περιστατικά άδικης καταδίκης, αλλά και εκθέσεις που δείχνουν ότι οι περισσότερες τεχνικές των εγκληματολογικών εργαστηρίων είναι συχνά αναξιόπιστες, το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης δημιούργησε επιτροπή που θα εξετάσει τις εφαρμογές της εγκληματολογικής επιστήμης. «Ο γενικός μας στόχος είναι να επαναφέρουμε την επιστήμη στην εγκληματολογική επιστήμη έτσι ώστε να δικαιούται να φέρει αυτό το όνομα» δήλωσε καυστικά στο Nature.com ο Στίβεν Φίνμπεργκ του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon, ένα από τα 37 μέλη της νέας επιτροπής. 

Το 2009, έκθεση του αμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας (NRC) καταδίκαζε ουσιαστικά όλες τις αναλυτικές μεθόδους της εγκληματολογίας, καθώς τα αποτελέσματα που δίνουν δεν είναι σταθερά. Μόνο οι εξετάσεις DNA κρίθηκαν αξιόπιστες από τους συντάκτες της έκθεσης. Όπως επισήμαιναν, εργαστήρια που εξέταζαν τα ίδια πειστήρια με τις ίδιες τεχνικές καταλήγουν συχνά σε διαφορετικά αποτελέσματα, και μόνο το 60% των δημόσιων εγκληματολογικών εργαστηρίων διαθέτουν πιστοποιημένους εξεταστές.

Η έκθεση τόνιζε ότι πρέπει να θεσπιστούν στάνταρτ που θα καλύπτουν όλα τα εργαστήρια και επιπλέον ζήτησε από την κυβέρνηση να συστήσει νέο ρυθμιστικό φορέα. Η επιτροπή που διόρισαν το υπουργείο Δικαιοσύνης και το Εθνικό Ινστιτούτο Προτύπων και Τεχνολογίας (NIST) θα έχει μόνο συμβουλευτικό χαρακτήρα, ωστόσο οι γνωμοδοτήσεις της θα μπορούσαν να βελτιώσουν την κατάσταση. Για παράδειγμα, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα μπορούσε να διακόπτει τη χρηματοδότηση σε τοπικά και πολιτειακά εργαστήρια που δεν συμμορφώνονται.

Μερικά παραδείγματα αναξιόπιστων τεχνικών:

• Η σύγκριση δακτυλικών αποτυπωμάτων είναι μια διαδικασία στην οποία υπάρχει χώρος για υποκειμενικές κρίσεις. Έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2009 στο PNAS έδειχνε ότι ακόμα και έμπειροι τεχνικοί κάνουν λάθος στην αναγνώριση αποτυπωμάτων μία φορά σε κάθε 1.000 περιστατικά. Αποτύγχαναν επίσης να ταυτοποιήσουν σωστά τα αποτυπώματα στο 7,5% των περιπτώσεων.

• Η χρήση του λεγόμενου «πολυγράφου», μιας συσκευή που υποτίθεται ότι ανιχνεύει τα ψέματα από τις φυσιολογικές αντιδράσεις του ανακρινόμενου, έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση και κρίθηκε αναξιόπιστη από έκθεση του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας το 2003.

• Αναξιόπιστη κρίνεται και η εξέταση σημαδιών από δάγκωμα στο δέρμα θυμάτων. Σύμφωνα με την οργάνωση Innocent Project, η οποία ασχολείται με θέματα άδικης καταδίκης, τουλάχιστον 15 άτομα που κρίθηκαν ένοχα και φυλακίστηκαν σε υποθέσεις με σημάδια δαγκώματος από το 1993 μέχρι σήμερα τελικά αθωώθηκαν όταν υποβλήθηκαν σε γενετικές εξετάσεις.

• Ακόμα και τα τεστ DNA μπορούν να αποδειχθούν προβληματικά. Το FBI, για παράδειγμα, αναγνωρίζει υπόπτους εξετάζοντας 13 συγκεκριμένα σημεία του γονιδιώματος. Το 2008, όμως, η αστυνομία του Σαν Φρανσίσκο ενοχοποίησε έναν ύποπτο εξετάζοντας μόνο 5 θέσεις σε ένα δείγμα ηλικίας 30 ετών. Αυτό όμως θα σήμαινε ότι η εξέταση δίνει ψευδώς θετικό αποτέλεσμα στο ένα τρίτο των περιπτώσεων.

Η νέα επιτροπή του υπουργείου Άμυνας αναμένεται να προσφέρει την πρώτη γνωμοδότηση τον Απρίλιο του 2015. Η κυβέρνηση θα πρέπει στη συνέχεια να αναλάβει να πιέσει τα εργαστήρια ώστε να υιοθετήσουν τις συστάσεις.

in.gr, 05/02/2014

------------------

----------------------

Δεν μπορεί να το συλλάβει ο ανθρώπινος νους πώς μία αθώα παιδική ψυχή μπορεί να μετατραπεί σε σκοτεινή και να φτάσει στο έγκλημα. Παιδοψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι προσπαθούν να προσεγγίσουν τους λόγους που ένα μικρό παιδί μπορεί από τη μία στιγμή στην άλλη μπορεί να μετατραπεί σε έναν ψυχρό εκτελεστή. Η οικογένεια, ο κοινωνικός περίγυρος, ο ρατσισμός, ενίοτε η τηλεόραση, το bulling στα σχολεία είναι από τους βασικούς λόγους που ένα παιδάκι οδηγείται στο έγκλημα.

Τι γίνεται, όμως, με την περίπτωση -που δυστυχώς δεν είναι λίγες στα χρονικά της παιδικής εγκληματικότητας- που ένας φόνος γίνεται έτσι χωρίς λόγο; Και το έγκλημα είναι ανατριχιαστικό, ξεπερνώντας ακόμη και τον πιο νοσηρό ενήλικα δολοφόνο; Παρακάτω, θα δείτε τα πιο ανατριχιαστικά εγκλήματα με δράστες μικρά παιδιά, τα… μωρά της Ροζμαρί, όπως τα αποκαλούν.

 

 

Τα αδέλφια Φρίμαν, ο 17χρονος Μπράιαν και ο 16χρονος Ντέιβιντ ήταν ο φόβος και ο τρόμος της γειτονιάς τους σε προάστιο της Πενσιλβάνια. Νεοναζί, με τατουάζ τη σβάστικα, παιδιά που έπαιρναν ναρκωτικά κι έπιναν μπίρα από τα 6 τους, έμπλεκαν συνεχώς σε μπελάδες και καβγάδες συμμοριών. Κι αν όλοι στην πόλη γνώριζαν για τα προβληματικά παιδιά των Φρίμαν, κανείς δεν περίμενε ότι θα έφταναν στο σημείο ότι να ξεκληρίσουν την οικογένεια τους. Τον Ιανουάριο του 2006, οι γονείς καθώς και ο μικρότερος αδελφός τους βρέθηκαν ξυλοκοπημένοι μέχρι θανάτου στο σπίτι τους και η αποκάλυψη ότι τα δύο αδέλφια ήταν οι στυγνοί εγκληματίες σόκαρε ακόμη και αυτούς που τα περίμεναν όλα από τους Μπράιαν και Ντέιβιντ.

 

 

Το 1964, η πολιτεία της Καλιφόρνια και όχι μόνο, είχε συγκλονιστεί με την υπόθεση του Έντμουντ Κέμπερ. Το 15χρονο τότε αγόρι είχε σχεδιάσει με κάθε λεπτομέρεια τη δολοφονία των παππούδων του, τους οποίους πυροβόλησε θανάσιμα. Όταν συνελήφθη, ο μικρός δήλωσε ψυχρά ότι δε νιώθει τύψεις για το διπλό έγκλημα. Κλείστηκε σε αναμορφωτήριο, όπου τον υπέβαλαν σε μια σειρά από πειραματικές ψυχιατρικές θεραπείες και πέντε χρόνια αργότερα αφέθηκε ελεύθερος, αφού το ψυχιατρικό συμβούλιο έκρινε ότι είχε θεραπευτεί. Δυστυχώς, η γνωμάτευση τους απεδείχθη εντελώς λανθασμένη με τον πιο ειδεχθή τρόπο: ο 20χρονος Κέμπερ εξελίχθηκε σε serial killer σκοτώνοντας και διαμελίζοντας 8 γυναίκες σε διάστημα 5 χρόνων.

Η περίπτωση του Γουίλι Μποσκέτ ήταν το 1978 ο λόγος που προχώρησαν σε τροποποίηση του πολιτειακού νόμου της Νέας Υόρκης, ώστε να μπορούν να δικάζονται οι ανήλικοι ως ενήλικοι και να λαμβάνουν τις ίδιες σκληρές ποινές! Ο 15χρονος τότε Γουίλι σκότωσε στο Μετρό τον Νόελ Πέρεθ για να τον ληστέψει, ενώ οκτώ μέρες αργότερα σκότωσε έναν άλλον άντρα, όταν αντιστάθηκε στην απόπειρα ληστείας του. Ο Μποσκέτ συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλάκισης, την ανώτερη ποινή που μπορούσε να λάβει ανήλικος. Η μικρή ποινή που του επιβλήθηκε, προκάλεσε τη δημόσια κατακραυγή κι έτσι έγινε η τροποποίηση του ποινικού κώδικα, με τη Νέα Υόρκη να γίνεται η πρώτη πολιτεία των ΗΠΑ που θα δίκαζε έκτοτε ανήλικους που είχαν διαπράξει φόνο με τις ίδιες ποινές που λάμβαναν οι ενήλικοι.

 

 

Δυστυχώς, στις ΗΠΑ οι περιπτώσεις ανήλικων μαθητών που ανοίγουν πυρ σε σχολεία δεν είναι πια λίγες. Ωστόσο, από τις πρώτες περιπτώσεις ήταν αυτή της Μπρέντα Αν Σπένσερ, το 1979 στο Σαν Ντιέγκο. Η 16χρονη τότε μαθήτρια είχε μόλις πάρει από τον πατέρα της ως χριστουγεννιάτικο δώρο ένα όπλο(!), το οποίο χρησιμοποίησε εναντίον μικρών μαθητών και δασκάλων, στο δημοτικό σχολείο που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το σπίτι της. Από το πυρ που άνοιξε (και κράτησε έξι ολόκληρες ώρες!) τραυμάτισε 8 παιδιά κι έναν αστυνομικό, ενώ στέρησε τις ζωές του διευθυντή του σχολείου και του επιστάτη. Όταν η 16χρονη συνελήφθη, σόκαρε ακόμη περισσότερο την κοινή γνώμη με τις δηλώσεις της: «Σιχαίνομαι τις Δευτέρες. Αυτό ζωντάνεψε κάπως τη μέρα. Δεν είχα κανέναν λόγο να το κάνω, ήταν απλά πολύ διασκεδαστικό, σα να πυροβολείς πάπιες σε μια λιμνούλα. Τα παιδιά έμοιαζαν με κοπάδι από αγελάδες που στέκονταν τριγύρω. Παραήταν εύκολοι στόχοι»!

 

 

Από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα που σόκαραν την παγκόσμια κοινή γνώμη ήταν ο βασανισμός και η άγρια δολοφονία ενός 2χρονου παιδιού, στο Λίβερπουλ. Τον Φεβρουάριο του 1993, η Ντενίζ Φέρκιους πήγε βόλτα στο εμπορικό κέντρο με το γιο της, Τζέιμς. Την ίδια ώρα βρέθηκαν εκεί οι Τζον Βενάμπλς και Ρόμπερτ Τόμπσον. Για μία στιγμή η μητέρα έχασε από τα μάτια της το μικρό, τον οποίο «έκλεψαν» οι 10χρονοι. Χωρίς να δώσουν στόχο πήραν το 2χρονο αγόρι από το εμπορικό και το πήγαν στην εξοχή, όπου τον βασάνισαν. Μάλιστα, οι περιγραφές είχαν σοκάρει τον κόσμο, αφού κανείς δε μπορούσε να πιστέψει τη βαναυσότητα που μπορούσαν να κρύβουν στη ψυχή τους δύο 10χρονα αγόρια. Στη συνέχεια, αφού ο μικρός Τζέιμς είχε αντέξει από τα βασανιστήρια, οι δήμιοι του αποφάσισαν να τον δέσουν στις γραμμές του τρένου. Το άψυχο σώμα του μικρού αγοριού βρέθηκε λίγες μέρες αργότερα, ενώ πιστεύεται ότι ο θάνατος του επήλθε από το χτύπημα του τρένου που πέρασε πάνω του. Οι δύο ανήλικοι δολοφόνοι οδηγήθηκαν στη φυλακή, ενώ ο ένας από αυτούς το 2013 αφέθηκε ελεύθερος, με τη μητέρα του άτυχου Τζέιμς να δηλώνει ότι ο δολοφόνος του γιου της παραμένει επικίνδυνος.

 

 

Μία μέρα πριν γίνει 11 χρονών (25/3/1968) και για ανεξήγητους λόγους, η Μαίρη Μπελ  στραγγάλισε ένα νεαρό αγόρι τον Μάρτιν Μπράουν. Ωστόσο, η δολοφονική της δράση δε σταμάτησε εκεί και λίγους μήνες αργότερα, η Μαίρη με τη βοήθεια μίας φίλης της προχώρησαν σε ένα αποτρόπαιο έγκλημα. Στραγγάλισαν τον 3χρονο Μπράιαν Χάου, με την 11χρονη να ασελγεί στο πτώμα του μωρού. Με ένα ψαλίδι χάραξε στο στομάχι του το αρχικό του ονόματός της, «Μ» και στη συνέχεια έκοψε τμήμα από τα γεννητικά του όργανα. Τα δύο κορίτσια στις καταθέσεις, ήρθαν σε απόλυτη αντίθεση, ενώ ποτέ δεν έγινε γνωστό τι συνέβη τη μέρα εκείνη. Καταδικάστηκαν αμφότερες για διπλή ανθρωποκτονία με τη Μαίρη να αποφυλακίζεται το 1980. Σήμερα είναι παντρεμένη κι έχει μία κόρη.

O-klooun.com

----------------------

Τη φορούσε, παριστάνοντας τη μητέρα του! Ενέπνευσε τα σενάρια: «ψυχώ» και «σιωπή των αμνών». Το βράδυ της 16ης Νοεμβρίου του 1957 ο αστυνομικός Σλέι μπήκε στην αποθήκη του Εντ Γκιν, στο Λακρός του Γουισκόνσιν. Ερευνούσε την εξαφάνιση της ηλικιωμένης Μπερνίς Γουόρντεν. Αυτό που αντίκρισε στο σκοτάδι θα του προκαλούσε εφιάλτες για την υπόλοιπη ζωή του.

Μία γυναίκα ήταν κρεμασμένη ανάποδα απ΄ το ταβάνι. Ήταν αποκεφαλισμένη και της είχαν αφαιρέσει τα εντόσθια. Στην αρχή νόμιζε ότι ήταν ελάφι, που το έγδερναν για να το φάνε. Μετά κατάλαβε ότι ήταν το σώμα της Μπερνίς Γουόρντεν. Οι υπόλοιποι αστυνομικοί ερευνούσαν το σπίτι του Γκιν, το οποίο ήταν ακατάστατο. Οι αστυνομικοί σκόνταφταν σε πεταμένα αντικείμενα και έπιπλα. Όταν συνήθισαν το σκοτάδι κατάφεραν να δουν καλύτερα το φρικτό περιβάλον.

Μπολ φτιαγμένα από κρανία, καρέκλες επενδυμένες με ανθρώπινο δέρμα, κολιέ από γυναικείες θηλές, διακοσμητικά με γυναικεία χείλια, μάσκες φτιαγμένες με δέρμα από πρόσωπο ανθρώπου. Υπήρχαν δέκα κεφάλια γυναικών και κάποιος είχε αφαιρέσει το «σκαλπ», όπως έκαναν οι Ινδιάνοι. Ένα ξύλινο κουτί περιείχε τα γεννητικά όργανα εννιά γυναικών. Μέσα σε ένα τηγάνι στην κουζίνα, βρισκόταν η καρδιά της Μπερνίς Γουόρντεν και το κεφάλι της ήταν σε ένα υφασμάτινο σάκο. Σε μια χάρτινη σακούλα βρισκόταν το κεφάλι της Μαίρης Χόγκαν, μίας άλλης γυναίκας που είχε εξαφανιστεί.

 

Ο Εντ Γκιν γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου του 1906, στο αραιοκατοικημένο Λακρός του Γουισκόνσιν. Η μητέρα του, Αυγούστα, ήταν το απόλυτο αφεντικό του σπιτιού. Μισούσε το σύζυγό της, που ήταν αλκοολικός και όλη μέρα τεμπέλιαζε. Φερόταν πολύ άσχημα στους δυο γιους της, γιατί ήταν πεπεισμένη ότι θα ακολουθούσαν το παράδειγμα του πατέρα τους. Η Αυγούστα ήταν φανατική Προτεστάντισσα και ανάγκαζε τον Εντ και το μεγάλο του αδερφό Χένρι, να διαβάζουν κομμάτια από τη Βίβλο κάθε μέρα.

Τα συνόδευε συνήθως με δικά της κηρύγματα σχετικά με τη σατανική φύση του ανθρώπου και ιδιαίτερα των γυναικών. Τους απαγόρευε να αναπτύξουν φιλίες με τους συμμαθητές τους και όλος ο ελεύθερος χρόνος τους αφιερωνόταν στις δουλειές της φάρμας. Ο Χένρι αντιπαθούσε τη μητέρα του και σκόπευε να παντρευτεί και να φύγει μακριά απ΄ το Γουισκόνσιν.

O-klooun.com

----------------

Ένα φρικιαστικό έγκλημα το οποίο έλαβε χώρα το 2006, αποκαλύφθηκε τις προηγούμενες ημέρες στις ΗΠΑ. Πρόκειται για τη δολοφονία ενός 2χρονου κοριτσιού, της Σερένιτι, από τον ίδιο της τον πατέρα, ο οποίος μάλιστα θέλοντας να κρύψει τα ίχνη του, την τεμάχισε και την έδωσε για τροφή σ΄ ένα πιτμπουλ.

 

Ο Έντουαρντ Μπράουν, πατέρας της 2χρονης Σερένιτι άρπαηε το παιδί από την αγκαλία της μητέρας του, το ξυλοκόπησε άγρια, αφήνοντας το αναίσθητο. Στη συνέχεια το μετέφερε στο μπάνιο, γέμισε τη μπανιέρα, πήρε ένα κουζινομάχαιρο και του έδωσε τη μοιραία μαχαιριά, ενώ αργότερα τεμάχισε το σωματάκι της κόρης του. Θέλοντας να καλύψει τα ίχνη του, έδωσε τα μέλη του μωρού του στο πίτμπουλ της οικογένειας και αφού το ζώο τα έφαγε, λίγες ώρες αργότερα το σκότωσε και αυτό.

Το φρικιαστικό έγκλημα, ομολόγησε η γυναίκα του θύτη και μητέρα του μικρού κοριτσιού. Ενδεικτικό της αρρωστημένης κατάστασης είναι ότι το 2011 οι γονείς είχαν δηλώσει την εξαφάνιση της Σερένιτι όταν κοινωνικοί λειτουργοί επικοινώνησαν μαζί τους για να διαπιστώσουν τον λόγο απουσίας του 12χρονου γιου τους από το σχολείο. Ερωτηθείσα από τους κοινωνικούς λειτουργούς, η μητέρα δήλωσε πως η Σερένιτι ζούσε με τη γιαγιά της εκτός πόλης. Ωστόσο, έπειτα από πρόσφατο τηλεφώνημα αγνώστου στις τοπικές αρχές ξεκίνησε και πάλι έρευνα για την υπόθεση της 2χρονης, δίνοντας στη φως την τραγική πραγματικότητα.

Koutipandoras.gr, 10/02/2014

------------------

Αφού οι δυνάστες δουλοκτήτες του Νότου νικήθηκαν, οι Βόρειοι ήταν έτοιμοι να βάλουν το αμερικανικό έθνος σε μια τροχιά ελευθερίας, ευκαιριών, δικαιωμάτων και... απύθμενης βλακείας. Χιλιάδες όμως βετεράνοι δύσμορφοι και ανάπηροι από τραύματα του Εμφυλίου, εκατομμύρια περίεργοι μετανάστες, ακρωτηριασμένα ή παραμορφωμένα παιδιά από εργατικά ατυχήματα στα εργοστάσια, χαλούσαν το αμερικανικό όνειρο.

Κάτι έπρεπε να γίνει. Η όμορφη αμερικανική γη της Ελευθερίας έπρεπε να αποστειρωθεί από τα κοινωνικά και άχρηστα ανθρωπόμορφα τέρατα. Από ανθρώπινα δικαιώματα δεν τα πήγαν τόσο καλά, μα από βλακεία αυτή την διεκπεραίωσαν μέχρι κεραίας. Πολλές US πόλεις δακτυλογράφησαν στον ποινικό τους κώδικα -λίγο πολύ- το παρακάτω κείμενο: «Σε κανέναν άνθρωπο που είναι άρρωστος, σακάτης, ακρωτηριασμένος ή με οποιονδήποτε τρόπο παραμορφωμένος τόσο ώστε να δείχνει απεχθής ή ανάρμοστος δεν επιτρέπεται να κυκλοφορεί σε δημόσιους δρόμους ή σε δημόσιους χώρους της πόλης, ούτε να εκθέτει τον εαυτό του σε κοινή θέα. Για κάθε [τέτοια] αξιόποινη πράξη οι παραβάτες τιμωρούνται από ένα έως πενήντα δολάρια».

Με αυτές τις γραμμές στον ποινικό τους κώδικα, οι δημοτικές αρχές του Σικάγο το 1881 –και άλλων πόλεων- έδειξαν πόσο ευφάνταστη μπορεί να είναι η αμερικανική Belle Ιpoque... Οι περίφημοι «Νόμοι περί Ασχήμιας» (Ungly Laws) θα ανταγωνίζονταν σε βαρβαρότητα μόνο τους ρατσιστικούς νόμους του Νότου, ποινικοποιώντας την αναπηρία και την δυσμορφία χιλιάδων δύσμοιρων Αμερικανών, που το έγκλημά τους ήταν που δεν μπόρεσαν να παρέμβουν στο DNA τους και να το εμποδίσουν από το να τους στερήσει ένα πόδι, ή ένα κανονικό πρόσωπο. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1860 μέχρι και την εποχή του πολέμου του Βιετνάμ, για 100 και πλέον χρόνια, οι τοπικές αρχές δεν θα επέτρεπαν σε ανάπηρους να κάνουν βόλτες στην πλατεία, να ζητιανέψουν κανα κέρμα ή ακόμα και να έχουν μια αξιοπρεπή δουλειά.

 

 

Την αυλαία της «Belle βλακείας» άνοιξε το 1867, το Σαν Φρανσίσκο στην Καλιφόρνια, με την ψήφιση του πρώτου νόμου περί Ασχήμιας. Αργότερα το «ου κυκλοφορήσεις φύσει άσχημος» το ζήλεψαν και άλλες Δυτικές και Μεσοδυτικές Πολιτείες (Ομάχα, Νεμπράσκα, Οχάιο), νεοϊδρυθείσες βλαχοπολιτείες που στέριωσαν κατόπιν Ινδιάνικων εθνοκαθάρσεων. Για κάποιον αρρωστημένο λόγο η σχετική νομοθεσία επεκτάθηκε και στις ανατολικές Πολιτείες όπως στην Πενσυλβανία και στη Νέα Υόρκη την δεκαετία του 1890.

Στη Μινεσότα τo Διοικητικό Συμβούλιο Επιδιορθώσεων και Φιλανθρωπιών ανέφερε το 1885 μια γυναίκα που για πολλά χρόνια ντρεπόταν να δέχεται επισκέψεις στο σπίτι της μέχρι να κλείσει το παιδί της σε ίδρυμα λόγω πολλαπλών αναπηριών. Το 1915, ένας άτυχος πιτσιρικάς πωλητής τύπου, έχασε ο έρμος την δουλειά του επειδή τα χέρια και τα πόδια του έπασχαν από έντονη δυσπλασία! Βέβαια, άλλο να ήσουν ένας ζητιάνος με χέρια 10 πόντους και σημαδεμένο πρόσωπο και άλλο να ήσουν high κλασσάτος μονόφθαλμος. Οι νόμοι περί αντιαισθητικών ζητιάνων είχαν έντονο ταξικό χαρακτήρα στοχεύοντας να προστατεύσουν τους «καλούς» αριστοκράτες από την μαζική φτωχή και άσχημη πλέμπα. Κανείς δεν θα γύριζε να πει κουβέντα στην τυφλοκωφή πλην πλούσια συγγραφέα Έλεν Άνταμς Κέλλερ αλλά σίγουρα θα έριχνε ένα χέρι ξύλο σε έναν έγχρωμο νάνο που τον χρησιμοποιούσαν για θέαμα σε τσίρκο.

Οι Νόμοι Περί Ασχήμιας γεννήθηκαν σε μια εποχή που ιστορικά έμεινε ως «Ωραία» (Belle Ιpoque) και εξαφανίστηκαν από τους πολιτειακούς ποινικούς κώδικες μετά τον πόλεμο που δημιούργησε εκατοντάδες χιλιάδες «άσχημα» και ανάπηρα αμερικανόπουλα, το Βιετνάμ. Το σίγουρο είναι ότι οι Ugly Laws ήταν κακοί νόμοι που δυστυχώς εφαρμόστηκαν καλά...

Βαγγέλης Γεωργίου, O-klooun.com

------------------------

Έντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει στις ΗΠΑ η εκτέλεση θανατοποινίτη στο Οχάιο, καθώς σύμφωνα με αναφορές χρειάστηκαν 24 λεπτά για να δράσει το θανατηφόρο μείγμα χημικών ουσιών που του χορηγήθηκε (μιδαζολάμη, ένα ηρεμιστικό και η υδρομορφόνη, ένα παράγωγο της μορφίνης), πριν τελικά καταλήξει.

 

Πρόκειται για τον 53χρονο Ντένις ΜακΓκουάιρ καταδικασμένο για τη δολοφονία μιας εγκύου πριν από 25 χρόνια. Αυτόπτες μάρτυρες έκαναν λόγο για έναν «φρικιαστικό» θάνατο, ενώ τοπικές εφημερίδες ανέφεραν πως ο ΜακΓκουάιρ πνιγόταν για περισσότερο από 10 λεπτά. Επί 24 λεπτά ο θανατοποινίτης είχε σπασμούς και πόνους με τον δικηγόρο του να χαρακτηρίζει την εκτέλεση ένα  «αποτυχημένο πείραμα από την πολιτεία του Οχάιο». Από την πλευρά της η οικογένεια της Τζόι Στιούαρτ, η οποία είχε δολοφονηθεί από τον Ντένις ΜακΓκουάιρ, σε ανακοίνωσή της ανέφερε πως ο θανατοποινίτης υπέφερε λιγότερο από ότι το θύμα του.

 

Η αιτία που χορηγήθηκε αυτό το καινούργιο μείγμα χημικών ουσιών ήταν η έλλειψη πεντοβαρβιτάλης, του χημικού που χρησιμοποιείται συνήθως σε εκτελέσεις. Η έλλειψη καταγράφεται καθώς οι παραδοσιακοί προμηθευτές από την Ευρώπη των ουσιών που χρησιμοποιούνται για τις θανατηφόρες δόσεις μποϊκοτάρουν τις πωλήσεις θέτοντας ηθικό ζήτημα.

Σημειώνεται πως το μποϊκοτάζ είχε σαν αποτέλεσμα και τον περιορισμό των εκτελέσεων. Σύμφωνα με επίσημη έκθεση του 2013, την οποία επικαλείται η Guardian, το περασμένο έτος εκτελέστηκαν 39 θανατοποινίτες. Πρόκειται για τη δεύτερη φορά από το 1994 που ο αριθμός των εκτελέσεων ήταν κάτω από 40.  Σε τουλάχιστον δύο πολιτείες των ΗΠA (Γιούτα και Μιζούρι), σύμφωνα με διεθνή μέσα, όπου δεν έχουν καταφέρει να αποκτήσουν την θανατηφόρα ένεση, αξιωματούχοι, κυρίως Ρεπουμπλικάνοι, αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο ακόμα και την επαναφορά του εκτελεστικού αποσπάσματος. Σε άλλες πολιτείες, όπως και στο Οχάιο, οι αρχές οδηγούνται σε «πειραματικά» θανατηφόρα μείγματα χημικών ουσιών. Μια άλλη μέθοδος που εξετάζεται είναι η χρήση θανατηφόρων αερίων. 

Tvxs.gr, 18/01/2014


Αυτός είναι ο νέος Ποινικός Κώδικας
Πρωτόγνωρους θεσμούς για τα ελληνικά δεδομένα προτείνει η επιστημονική επιτροπή

Ανατροπή σε όσα συμβαίνουν στον χώρο της απονομής της ποινικής δικαιοσύνης με εξευρωπαϊσμό των ποινών και για τα εγκλήματα της διαφθοράς, πρόβλεψη νέων θεσμών, όπως η κοινωφελής εργασία, η έκτιση της ποινής κατ΄ οίκον αλλά και με ηλεκτρονική επιτήρηση, προβλέπει το σχέδιο του νέου Ποινικού Κώδικα που προτείνει η επιστημονική επιτροπή του υπουργείου Δικαιοσύνης, υπό τον επίτιμο αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Βασίλη Μαρκή. Κορυφαία επιλογή της πλειοψηφίας της Επιτροπής είναι η κατάργηση του νόμου 1608/1950 περί καταχραστών του δημοσίου χρήματος με ρητή διάταξη - και ειδικότερα το άρθρο 333 - που προβλέπει απόλυτα την κατάργησή του με μία μόνο φράση. Η ρύθμιση αυτή αναμένεται να ξεσηκώσει θύελλα μεταξύ των νομικών και πολιτικών που δεν την επιθυμούν. «Νομοθετούμε με το βλέμμα στο μέλλον και όχι με βάση τη συγκυρία» μάς επεσήμανε μέλος της Επιτροπής αναφερόμενος στην κατάργηση του 1608 και πρόσθεσε ότι «δεν είναι δυνατόν τα περιουσιακά εγκλήματα να επισύρουν ποινές μεγαλύτερες από αυτά κατά της ανθρώπινης ζωής». Οσον αφορά τις ενστάσεις ότι παραγράφονται στη 15ετία  μεγάλες υποθέσεις τόνισε ότι «η Πολιτεία πρέπει να φροντίζει στην ταχεία εκκαθάριση τέτοιων σκανδάλων διαφθοράς», και υπενθύμισε ότι «ο δρόμος αυτός ακολουθείται σε όλη την Ευρώπη. Στη Γερμανία έχουν αλλάξει οι νόμοι εδώ και δεκαετίες και εμείς είχαμε τον Βαυαρικό Κώδικα εδώ και εκατονταετίες».

Βεβαίως οι διατάξεις τις οποίες αποκαλύπτει αποκλειστικά «Το Βήμα της Κυριακής» θα κριθούν από τον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Χαράλαμπο Αθανασίου, την ηγεσία του υπουργείου αλλά και τους δύο κυβερνητικούς εταίρους, αφού κάποιες αποτελούν και πολιτική επιλογή.


Οι καταχραστές
Η «είδηση» του σχεδίου νόμου του νέου Ποινικού Κώδικα, ο οποίος αλλάζει στο σύνολό του για πρώτη φορά μετά την αρχική νομοθεσία των Βαυαρών (αλλαγές είχαν γίνει μόνο επί μέρους διατάξεων), είναι η κατάργηση των ισοβίων για τους καταχραστές δημοσίου χρήματος. Αντί για τον αναχρονιστικό νόμο που θεσπίστηκε μετά την Κατοχή, εισάγονται διατάξεις αντιμετώπισης της διαφθοράς που προβλέπουν μεγάλες χρηματικές ποινές για τους δημοσίους λειτουργούς που δωροδοκούνται αλλά και ποινές κάθειρξης που φθάνουν τα 20 χρόνια. Ειδικότερα, η πρόταση της Επιτροπής περικλείεται στην εξής διατύπωση του άρθρου 333:

«Από την έναρξη ισχύος του παρόντος Ποινικού Κώδικα καταργούνται οι ακόλουθοι Ποινικοί Νόμοι:
Ν. ΤΟΔʹ /1987 «περί καταδιώξεως της ληστείας»...
Ν. 1608 /1950 «περί αυξήσεως των ποινών των προβλεπομένων για τους καταχραστάς του Δημοσίου»...
Η διάταξη καταργεί επί της ουσίας επτά περιπτώσεις νόμων που έκρινε ότι είναι αναχρονιστικοί. Ειδικά για τον νόμο περί καταχραστών, πάντως, υπήρξε ισχυρή μειοψηφία από μέλος της Επιτροπής, δικαστικό λειτουργό, ο οποίος δεν συμφώνησε με τη διατύπωση της διάταξης. Ο υπουργός Δικαιοσύνης έχει και επισήμως με συνεντεύξεις του τοποθετηθεί υπέρ της κατάργησης αλλά είναι άγνωστο αν αυτή θα είναι και η επιλογή της σημερινής κυβέρνησης. Και αυτό λόγω των εκκρεμοτήτων των υποθέσεων διαφθοράς, οι οποίες 15 χρόνια μετά τις επίμαχες προμήθειες για το Δημόσιο δεν έχουν ξεκαθαριστεί. Υπάρχει άλλωστε και θέμα παραγραφής σε περίπτωση που οι ποινές μειωθούν από τα 20 χρόνια στα 15 χρόνια.


Η επιμέτρηση ποινών
Επανάσταση στον χώρο της επιμέτρησης και του τρόπου έκτισης των ποινών φέρνει ο νέος Κώδικας, ο οποίος εισάγει θεσμούς πρωτόγνωρους για τα ελληνικά δικαστικά δεδομένα. Ετσι:

Δεν προβλέπεται μετατροπή της ποινής, ακόμη και για τα ελαφρά αδικήματα. Παρότι δεν υπάρχει ειδική διάταξη που να το προβλέπει, δεν ορίζεται δηλαδή ότι απαγορεύεται η μετατροπή, δεν αναπαράγεται η διάταξη του παλαιού Ποινικού Κώδικα (άρθρο 82), που προέβλεπε μετατροπή. Στον αντίποδα αυτής της διάταξης είναι η εισαγωγή πολλών περιπτώσεων ελαφρών εγκλημάτων για τα οποία προβλέπεται η επιβολή μόνο χρηματικής ποινής και όχι άλλης φυλάκισης ή κάθειρξης αλλά και οι νέοι θεσμοί έκτισης της ποινής εκτός φυλακής. Συγκεκριμένα:

Κατ΄ οίκον έκτιση ποινής: Για πρώτη φορά το άρθρο 77 του νέου Κώδικα προβλέπει κατ΄ οίκον έκτιση της ποινής ή του υπολοίπου της από εκείνους που έχουν καταδικαστεί με ποινές ως 10 ετών και έχουν υπερβεί το 75ο έτος της ηλικίας τους. Επίσης η ίδια πρόβλεψη υπάρχει για μητέρα ανήλικου παιδιού το οποίο είναι μικρότερο από πέντε χρόνων και εκτίει ποινή ή το υπόλοιπο της ποινής της. Σε όλες τις περιπτώσεις αποφασίζει το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών της περιοχής που εδρεύει το δικαστήριο το οποίο εξέδωσε την καταδικαστική απόφαση έπειτα από αίτηση του καταδικασμένου ή της καταδικασμένης. Για την περίπτωση που έχει συμπληρωθεί το ανώτατο όριο για το ανήλικο παιδί κατά την εκδίκαση της απόφασης, αποφασίζει το δικαστήριο που επιβάλλει την ποινή. Η διάταξη αυτή επιβάλλεται χωρίς τις προϋποθέσεις που ορίζονται και για τους τετραπληγικούς, για τους πάσχοντες από AIDS, από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλονται σε τακτική αιμοκάθαρση, ανθεκτική φυματίωση, κίρρωση του ήπατος, αναπηρία τουλάχιστον 67%, γεροντική άνοια κ.λπ.

Κοινωφελής εργασία: Για τους καταδικασμένους σε ποινές φυλάκισης ως πέντε χρόνια προβλέπεται, πάντως, η δυνατότητα έκτισης της ποινής με κοινωφελή εργασία, χωρίς αμοιβή, σε υπηρεσίες του κράτους, των οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των νομικών προσώπων δημοσίου τομέα ή σε μη κερδοσκοπικά κοινωφελή νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου ή και άλλα, τα οποία ορίζονται με απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης και τυχόν συναρμοδίων υπουργών. Η δήλωση γίνεται από τον ενδιαφερόμενο και το δικαστήριο μετατρέπει την ποινή εν όλω ή εν μέρει εκτός αν οι συνθήκες τέλεσης της πράξης ή η προσωπικότητα του δράστη επιβάλλουν την έκτιση της ποινής σε σωφρονιστικό κατάστημα. Η εφαρμογή του άρθρου δεν προβλέπει αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση, ενώ αν η εργασία παρέχεται πλημμελώς από εκείνον που το ζήτησε ο εισαγγελέας εκτέλεσης της ποινής μπορεί να λάβει υπόψη του πόσο συχνά γίνεται αυτό και να τον προειδοποιήσει, να παρατείνει την προθεσμία εκτέλεσης της εργασίας ακόμη και για έναν χρόνο...

Ηλεκτρονική επιτήρηση: Ο νέος Κώδικας ενσωματώνει και την υπό όρους απόλυση κρατουμένων με ηλεκτρονική επιτήρηση, το λεγόμενο βραχιολάκι το οποίο, παρότι έχει ήδη ψηφιστεί στη Βουλή, δεν εφαρμόζεται διότι δεν έχει γίνει η σχετική προμήθεια που είναι απαραίτητη βέβαια για την εφαρμογή του μέτρου. Στο άρθρο 84 για το συγκεκριμένο μέτρο προβλέπεται ότι όσοι καταδικάστηκαν σε ποινή στερητική της ελευθερίας μπορούν να ζητήσουν να απολυθούν υπό τον όρο του κατ΄ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση εφόσον έχουν εκτίσει τα 2/5 της ποινής κάθειρξης και τουλάχιστον 14 χρόνια αν πρόκειται για ισόβια. Οι διατάξεις αυτές δεν εφαρμόζονται για περιπτώσεις αδικημάτων εσχάτης προδοσίας, εγκληματικής οργάνωσης, τρομοκρατικών πράξεων, βιασμού, κατάχρησης σε ασέλγεια, κακουργηματικής πορνογραφίας, μαστροπείας, εμπορίας ανθρώπων κ.λπ. και σε αυτή την περίπτωση αποφασίζει το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών του τόπου έκτισης της ποινής. Ο κατάδικος που υποβάλλει την αίτηση μπορεί να υποβάλει έγγραφο υπόμνημα.

Απόλυση υπό όρους και με κατ΄ οίκον περιορισμό και ηλεκτρονική επιτήρηση προβλέπεται και για τους ανήλικους κρατουμένους, εφόσον έχουν υποβάλει αίτηση και έχουν εκτίσει το 1/3 της ποινής τους. Η αίτηση συνοδεύεται και με έκθεση της Κοινωνικής Υπηρεσίας του καταστήματος κράτησης και Εκθεση της Υπηρεσίας Επιμελητών Ανηλίκων. Και αυτό μπορεί να ανακληθεί αν ο ανήλικος δεν συμμορφώνεται με τους όρους και τις υποχρεώσεις που του έχουν επιβληθεί.
Δωροληψία πολιτικών αξιωματούχων: Με συγκεκριμένα άρθρα ο νέος Κώδικας ενσωματώνει επί της ουσίας τις διατάξεις του Μνημονίου του 2014 και προβλέπει ποινές φυλάκισης και χρηματικές 5.000-50.000 ευρώ για τη δωροληψία υπαλλήλων. Νωρίτερα προβλέπονταν ποινές χρηματικές ως 150.000 ευρώ.

Με φυλάκιση ως πέντε χρόνια και χρηματική ποινή αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα τιμωρούνται και οι διευθυντές επιχειρήσεων ή πρόσωπα που έχουν εξουσία λήψης αποφάσεων ή ελέγχου σε επιχειρήσεις σε περίπτωση που εν γνώσει τους δεν εμποδίζουν πρόσωπο που τελεί υπό τις εντολές τους να διαπράξει το αδίκημα της δωροδοκίας προς όφελος της επιχείρησης.


Αποσυμφόρηση

Ο νέος Ποινικός Κώδικας αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή τον Οκτώβριο-Νοέμβριο, αφού απαιτείται να ψηφιστεί από την Ολομέλεια του Σώματος ως Κώδικας. Αρχισε να συντάσσεται από επιτροπή υπό την προεδρία του αείμνηστου καθηγητή Ι. Μανωλεδάκη, ο οποίος είναι και ο εμπνευστής των θεσμών που εισάγει. Ακολούθησε η Επιτροπή υπό την προεδρία της καθηγήτριας κυρίας Ελισάβετ Συμεωνίδου-Καστανίδου και τώρα, δύο χρόνια μετά, ολοκληρώνεται υπό την προεδρία του επίτιμου αντεισαγγελέα Βασίλη Μαρκή. Οι επιλογές των νέων θεσμών, εφόσον εγκριθούν και από την πολιτική ηγεσία, θα σηματοδοτήσουν, σύμφωνα με νομικούς και δικαστικούς κύκλους, τον εξορθολογισμό πράξης και ποινής αλλά και την αρχή της αναλογικότητας, η οποία δεν εξυπηρετούνταν πάντα από την ποινική νομοθεσία της χώρας μας. Ο νέος Κώδικας περιλαμβάνει 335 άρθρα με κορυφαίο στοίχημα, πάντα αν επικυρωθεί, την κατάργηση του 1608. Με τους νέους θεσμούς εναλλακτικών τρόπων έκτισης ποινής υπάρχει προσδοκία και για αποσυμφόρηση των φυλακών.


ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ
Ποινές για δωροδοκία

Αν σε περιπτώσεις δωροδοκίας εμπλέκονται ο πρωθυπουργός, μέλος της κυβέρνησης, υφυπουργός, περιφερειάρχης, αντιπεριφερειάρχης ή δήμαρχος τα εγκλήματα αυτά τιμωρούνται με κάθειρξη και χρηματική ποινή από 15.000 ως 150.000 ευρώ. Με την ίδια ποινή τιμωρούνται τα μέλη της Βουλής, των συμβουλίων Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των επιτροπών τους, που δέχονται ωφελήματα για κάποια ψηφοφορία ή εκλογή τους...

Ειδικότερα ορίζεται επί λέξει: «Ο πρωθυπουργός, το μέλος της κυβέρνησης, ο υφυπουργός... που ζητεί ή λαμβάνει άμεσα ή μέσω τρίτου για τον εαυτόν του ή άλλον οποιασδήποτε φύσης αθέμιτο ωφέλημα ή αποδέχεται την υπόσχεση παροχής τέτοιου ωφελήματος ως αντάλλαγμα για ενέργειά του ή παράλειψη μελλοντική ή ήδη τελειωμένη, που ανάγεται στην εκτέλεση των καθηκόντων του, τιμωρείται με κάθειρξη και χρηματική ποινή από 15.000 ως 150.000 ευρώ...».


ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Σημαντικές αλλαγές για να αποφεύγονται οι υπερβολές

Με τα άρθρα 184 και 185 του νέου Ποινικού Κώδικα εισάγεται μια σημαντική αλλαγή στον χαρακτηρισμό της εγκληματικής οργάνωσης για να αποφεύγονται οι υπερβολές, στην εφαρμογή του άρθρου 187. Σύμφωνα με το 184 εισάγεται ως προϋπόθεση και ο προσπορισμός οικονομικού οφέλους. Η διατύπωση της διάταξης έχει ενδιαφέρον:

«Οποιος συγκροτεί ή εντάσσεται ως μέλος σε δομημένη και με διαρκή εγκληματική δράση ομάδα τριών ή περισσοτέρων προσώπων, που επιδιώκει την τέλεση περισσοτέρων κακουργημάτων για προσπορισμό οικονομικού οφέλους τιμωρείται με κάθειρξη ως δέκα έτη και χρηματική ποινή. Η μη διάπραξη οποιουδήποτε από τα σχεδιαζόμενα εγκλήματα συνεπάγεται την επιβολή μειωμένης ποινής» (άρθρο 48).

Η διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης αποτελεί επιβαρυντική περίσταση. Οποιος, πάντως, εκτός από την περίπτωση του άρθρου 1 οργανώνεται με άλλον ή άλλους για να διαπράξουν κακούργημα τιμωρείται με ποινή φυλάκισης από έξι μήνες ως πέντε χρόνια.


Η προσβολή του πολιτεύματος

Ειδικά άρθρα (111, 112, 113 και 114) που αφορούν την προσβολή του πολιτεύματος προβλέπουν ποινές κάθειρξης για όσους προσβάλλουν το πολίτευμα και μέσω Διαδικτύου. Αναφέρεται ότι «όποιος επιχειρεί με βία ή απειλή βίας να καταλύσει, να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού ή να αποστερήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή αυτόν που ασκεί προεδρική εξουσία, τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση ή τη Βουλή από την εξουσία, που έχουν κατά το Σύνταγμα, τιμωρείται με κάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη από 15 ως 20 χρόνια».

Με κάθειρξη ως δέκα χρόνια τιμωρείται και εκείνος που δημόσια ή με διάδοση εγγράφων, εικόνων ή παραστάσεων ή μέσω Διαδικτύου προκαλεί με πρόθεση ή προσπαθεί να διεγείρει άλλους στην επιχείρηση πράξης από εκείνες που αναφέρονται στα συγκεκριμένα άρθρα.

Το Βήμα, 24/08/2014