Μέχρι πρόσφατα, η Γερμανία ανήκε στις ευρωπαϊκές χώρες, στις οποίες η συμμετοχή σε αυτοκτονία δεν αποτελούσε αξιόποινη πράξη. Μετά από μακρά συζήτηση στην γερμανική βουλή, όπου μάλιστα συζητήθηκαν τέσσερα διαφορετικά σχέδια νόμου, εισήχθη τελικά στον Γερμανικό Ποινικό Κώδικα η διάταξη της παραγρ. 217.

Σύμφωνα με τη νέα διάταξη, είναι πλέον αξιόποινη η πράξη εκείνου που κατ' επάγγελμα συμμετέχει σε αυτοκτονία, έχοντας την επιδίωξη να συμβάλει σε αυτήν. Η εκδοχή που υιοθετήθηκε θεωρήθηκε μια “μέση λύση”, που τιμωρεί τελικά μόνο όσους με οργανωμένο, επαγγελματικό τρόπο συμμετέχουν σε αυτοκτονίες (κυρίως οργανώσεις υποβοήθησης αυτοκτονιών για βαρέως πάσχοντες), χωρίς να θέτει ζήτημα ποινικής ευθύνης για συγγενείς ή φιλικά πρόσωπα του αυτόχειρα, ακόμα και όταν δεν τελούν οι ίδιοι την συγκεκριμένη πράξη, αλλά συμμετέχουν στην πράξη την οποία τελεί ο κατ' επάγγελμα ενεργών αυτουργός.

Η συμβιβαστική λύση κινείται μεταξύ γενικής τιμώρησης κάθε πράξης συμμετοχής σε αυτοκτονία και του μη αξιόποινου χαρακτήρα κάθε πράξης συμμετοχής σε αυτοκτονία. Επικρίθηκε ωστόσο με δύο επιχειρήματα: α) δημιουργεί ανασφάλεια δικαίου σε σχέση με την περιγραφή των τρόπων τέλεσης και του στοιχείου της ”κατ' επάγγελμα” τέλεσης και β) γεννά αμφιβολίες σχετικά με τα όρια ποινικής ευθύνης των ιατρών, που παρέχουν τις υπηρεσίες τους στους ασθενείς πάντοτε κατ' επάγγελμα.

Κατά της ποινικοποίησης της συμμετοχής σε αυτοκτονία τάχθηκαν με κοινή τους δήλωση 147 καθηγητές του Ποινικού Δικαίου (μεταξύ των οποίων και οι κορυφαίοι σύγχρονοι θεωρητικοί), ενώ διατυπώθηκε η πρόβλεψη ότι το ζήτημα της συνταγματικότητας της διάταξης θα αχθεί ενώπιον του Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου.

Η τροποποίηση της γερμανικής νομοθεσίας επαναφέρει στο προσκήνιο το ζήτημα του εννοιολογικού προσδιορισμού της συμμετοχής σε αυτοκτονία, της ευθανασίας και της βοήθειας στο θάνατο, όρων που χρησιμοποιούνται σε διάφορες έννομες τάξεις συχνά για την περιγραφή όμοιων συμπεριφορών. Σε επίπεδο συγκριτικού δικαίου, σημειώνεται ακόμη η νομιμοποίηση της συμμετοχής σε αυτοκτονία από την Καλιφόρνια, την πέμπτη αμερικανική πολιτεία που αναγνωρίζει αυτό το δικαίωμα (συνολικά 1/6 του πληθυσμού των ΗΠΑ έχει δικαίωμα να επισπεύσει τον θάνατό του με την βοήθεια τρίτων), αλλά και η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Καναδά να κηρύξει ανίσχυρη την απαγόρευση της ιατρικά υποβοηθούμενης αυτοκτονίας.