Monica Almeida/The New York Times
O διάσημος 40χρονος χορογράφος Shane Sparks, ο οποίος είχε καταδικαστεί το 2011 για αποπλάνηση ανηλίκου κάτω των 16 ετών, εξέτισε την ποινή του σύμφωνα με το σύστημα «pay-to-stay», διαμένοντας επί πληρωμή στη φυλακή Alhabra της Καλιφόρνια. Στο πλαίσιο της διετούς τμηματικής έκτισης της ποινής του συνέχισε να εργάζεται και να ταξιδεύει διεθνώς, σύμφωνα με τα αρχεία των φυλακών. Αργότερα ο Sparks δήλωσε ότι η φυλακή της Alhabra «ήταν ένα πραγματικό καταφύγιο». Φορούσε τα δικά του ρούχα, έφερνε το δικό του φαγητό και χρησιμοποιούσε τα δικά του σεντόνια. Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου που πέρασε στη φυλακή ασχολείτο με την επεξεργασία μουσικών ηχογραφήσεων στον υπολογιστή του.
Με το σύστημα «pay-to-stay» εξέτισε την ποινή του και ο Luicci Nader, ο οποίος καταδικάστηκε το 2012 για ανθρωποκτονία σε βαθμό κακουργήματος με τη χρήση οχήματος (vehicular manslaughter), κατά την οποία σκοτώθηκε ο εξάδερφός του. Η οικογένειά του δαπάνησε για την υπεράσπισή του περισσότερα από ένα εκατομμύριο δολάρια σε αμοιβές δικηγόρων και εμπειρογνωμόνων στο χώρο των αυτοκινήτων. Κατόπιν της καταδίκης του, ο Nader πέρασε έξι μήνες στη φυλακή ασκούμενος στο διαλογισμό, μελετώντας βιβλία και απασχολούμενος σε διάφορες δουλειές. Για την παραμονή του στην φυλακή η οικογένειά του κατέβαλε $18.000. «Ήμουν τυχερός» δήλωσε. «Ένας λιγότερο τυχερός άνθρωπος στη θέση μου δεν θα είχε την ίδια επιλογή.»
Τέλος, τον Οκτώβριο του 2011, ο Eric Lund, καταδικάστηκε σε βαθμό κακουργήματος για βαριά σωματική βλάβη με χρήση θανάσιμου όπλου. Ερχόμενος αντιμέτωπος με μια ποινή μέχρι και οκτώ ετών σε κρατική φυλακή, προέβη σε συμφωνία με τον εισαγγελέα και αποδέχθηκε μια ποινή διάρκειας ενός έτους στη φυλακή. Ο δικαστής συμφώνησε ο Lund να εκτίσει την ποινή του στο γνωστό σωφρονιστικό κατάστημα Seal Beach Jail, πληρώνοντας $100 την ημέρα για τη διαμονή του. Το συνολικό τίμημα για ένα έτος ανήλθε σε $ 36.550 σύμφωνα με τα αρχεία της φυλακής.
Οι φυλακές επί πληρωμή
Η λύση των φυλακών επί πληρωμή υιοθετήθηκε τη δεκαετία του 1980 προς αντιμετώπιση του συνωστισμού των φυλακών της Καλιφόρνια. Είχε προηγηθεί η εισαγωγή ενός εξαιρετικά αυστηρού πλαισίου ποινικής μεταχείρισης οδηγών που συλλαμβάνονταν να οδηγούν υπό την επήρεια οινοπνευματωδών ποτών με αποτέλεσμα να αυξηθεί ραγδαία ο αριθμός των εγκλείστων σε ορισμένες φυλακές χαμηλής ασφαλείας. Φυλακές από γειτονικές κομητείες με διαθεσιμότητα σε κελιά δέχθηκαν να αναλάβουν φυλακισμένους υπό την προϋπόθεση ότι το κόστος διαμονής θα το κάλυπταν οι ίδιοι οι έγκλειστοι. Σύντομα το αμερικανικό σωφρονιστικό σύστημα επέτρεπε σε ανθρώπους που είχαν καταδικαστεί για σοβαρά εγκλήματα να «αγοράσουν» τη διαμονή τους σε ασφαλέστερες και πιο άνετες φυλακές, γνωστές και ως «pay-to-stay». Σήμερα, υπάρχουν περίπου 200 προσωπικά κελιά προς ενοικίαση στη μητροπολιτική περιοχή του Λος Άντζελες. Σύμφωνα με την L.B. Eisen, σύμβουλο στο πρόγραμμα νομικής βοήθειας της Νομικής Σχολής του NYU, παρόμοια καθεστώτα με αυτό της Καλιφόρνια υπάρχουν σε όλες τις πολιτείες της Αμερικής, με εξαίρεση την Ουάσινγκτον (D.C.) και τη Χαβάη.
(http://www.bbc.com/news/magazine-34705968)
Οι φυλακισμένοι που πληρώνουν για τη διαμονή τους αποτελούν μόνο ένα μικρό ποσοστό των δεκάδων χιλιάδων νέων κρατουμένων στο σωφρονιστικό σύστημα της Νότιας Καλιφόρνια. Κατά πλειοψηφία, πρόκειται για δράστες που εκτίουν πολύ σύντομες ποινές – κατά μέσο όρο, οι φυλακισμένοι διαμένουν 18 ημέρες στις φυλακές αυτές, καίτοι δεν απουσιάζουν και δράστες εγκλημάτων της βαριάς εγκληματικότητας. Για λόγους προσέλκυσης «πελατών», ορισμένες εγκαταστάσεις διαφημίζονται ως πιο ασφαλείς και καθαρές συγκριτικά με τις παραδοσιακές φυλακές, καθώς και ότι δύνανται να προσφέρουν τις πιο σύγχρονες ανέσεις. Η ιστοσελίδα της πόλης της Santa Ana, για παράδειγμα, επισημαίνει ότι ο εγκλεισμός αποτελεί μία «μεγάλη αναστάτωση», προβάλλοντας την τοπική φυλακή ως ένα μέρος όπου οι εγκληματίες μπορούν να εκτίσουν την καταδίκη τους σε ένα «λιγότερο εκφοβιστικό περιβάλλον.»
Οι διαχειριστές των φυλακών ισχυρίζονται ότι παρέχουν μια εναλλακτική λύση σε όσους είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στις φυλακές της κομητείας, όπως οι δράστες εγκλημάτων κατά της γενετήσιας ελευθερίας, οι διασημότητες, καθώς και άτομα πολύ νέα ή πολύ ηλικιωμένα. Παρόλα αυτά, καθιστούν σαφές ότι οι φυλακές τους πρέπει να διατηρήσουν τη φήμη τους ότι έχουν αρκούντως τιμωρητικό χαρακτήρα, διαφορετικά τα δικαστήρια θα αρνηθούν τον εγκλεισμό των κρατουμένων σε αυτές. «Κάνουμε τα πάντα για να βεβαιώσουμε ότι οι βασικές ανάγκες των κρατουμένων ικανοποιούνται, όμως πρέπει και εκείνοι να θυμούνται ότι βρίσκονται σε φυλακή» δήλωσε ο Steve Bowles, υπεύθυνος σε μία από τις διασημότερες φυλακές επί πληρωμή της Καλιφόρνια, την Seal Beach Jail. Μάλιστα, ο ίδιος ανέφερε ότι οι φυλακές αυτές είναι «απλά μια ακόμη επιλογή για τους κρατούμενους, όχι το [ξενοδοχείο] Four Seasons.». Από την άλλη, ο ντετέκτιβ John Eum του Αστυνομικού Σώματος του Λος Άντζελες έχει εκφέρει μία αποκλίνουσα άποψη σχετικά με τα προαναφερθέντα: «Η απονομή δικαιοσύνης εξαρτάται όλο και περισσότερο από το πόσα χρήματα έχει κανείς, από το πόσο μεγάλα νομικά έξοδα μπορεί κανείς να υποστηρίξει οικονομικά και το αν μπορεί να διαθέσει ένα ποσό για διαμονή σε καλύτερο μέρος».
Το κόστος και τα προνόμια
Η διαμονή σε φυλακές επί πληρωμή δεν αποτελεί μια φθηνή επιλογή. Μεταξύ 2011 και 2015, το μέσο κόστος συνολικής διαμονής ήταν $1.756, με το μέγιστο να αγγίζει τις $72.000 – το εν λόγω ποσό καταβλήθηκε από άτομο που καταδικάστηκε για το θάνατο επιβάτη στο αυτοκίνητό του, ενώ οδηγούσε υπό την επήρεια αλκοόλ. Υπάρχει μεγάλο εύρος κόστους αναλόγως της πόλης όπου βρίσκονται οι φυλακές επί πληρωμή. Για παράδειγμα, οι φυλακισμένοι μπορούν να διαλέξουν από ένα κρεβάτι σε υπόγειο κοιτώνα στο La Verne για $25 την ημέρα, μέχρι και ιδιωτικό κελί στην φυλακή του Hermosa Beach για $251 την ημέρα. Εκτός από τις συνθήκες διαμονής και το κόστος, οι φυλακές επί πληρωμή δύνανται να διαφέρουν ως προς τις εξυπηρετήσεις που προσφέρουν στους φυλακισμένους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η φυλακή του Monterey Park, η οποία προσφέρει τη δυνατότητα έκτισης της ποινής ανά τμήματα της μισής ημέρας. «Τους επιτρέπουμε να διαλέγουν το χρόνο που επιθυμούν να έρχονται», δήλωσε ο D.J. Casey, υπεύθυνος του τμήματος αρχείου του Αστυνομικού Τμήματος του Monterey Park. «Μερικές φορές μας καλούν για να ακυρώσουν τη διαμονή τους λέγοντας ότι το παιδί τους είναι άρρωστο.»
Αγγελία για φυλάκιση επί πληρωμή στο κέντρο κράτησης Seal Beach. PHOTO ILLUSTRATION BY CELINA FANG
Η ταυτότητα των εγκληματιών
Όσον αφορά την βαρύτητα των εγκλημάτων, προκύπτει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των εν λόγω κρατουμένων έχουν καταδικαστεί για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοολούχων ποτών. Παρ’ όλα αυτά, μια πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε πλήθος 3.500 ανθρώπων που εξέτισαν την ποινή τους σε φυλακές επί πληρωμή της Νότιας Καλιφόρνια από το 2011 έως το 2015, έδειξε ότι το 5% (160 άτομα) είχαν καταδικαστεί για σοβαρά εγκλήματα. Ανάμεσα σε αυτά περιλαμβάνονται τα αδικήματα της επίθεσης, ληστείας, ενδοοικογενειακής βίας, βαριάς σωματικής βλάβης, σεξουαλικής κακοποίησης, ασέλγειας κατά ανηλίκων και κατοχής παιδικής πορνογραφίας. Επιπλέον, το δείγμα των κρατουμένων περιλαμβάνει μέλη συμμορίας με μηχανές που επιτέθηκαν σε έναν άνδρα σε αθλητικό μπαρ, καθώς και έναν άνδρα που πέταξε τη φίλη στον καναπέ σπάζοντας το σαγόνι της. Τέλος, 60 περίπου άτομα –περίπου το 1,5% του συνόλου– είχαν καταδικαστεί για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας, τα περισσότερα από τα οποία αφορούν κακοποίηση ανηλίκων, ασελγείς πράξεις κατά ανηλίκων, κατοχή υλικού παιδικής πορνογραφίας, καθώς και βιασμό.
(https://www.themarshallproject.org/2017/03/09/afraid-of-jail-buy-an-upgrade)
Η απόφαση για την έκτιση της ποινής σε φυλακές «pay-to-stay» λαμβάνεται από τους δικαστές, όμως δεν υπάρχουν σαφή κριτήρια για τη λήψη της. Περισσότεροι από 60 δικαστές στο Λος Άντζελες με τους οποίους επικοινώνησε το Marshal Project δεν ήταν πρόθυμοι να δώσουν συνέντευξη. Ορισμένοι τοπικοί αξιωματούχοι ήταν επίσης απρόθυμοι να αποκαλύψουν πληροφορίες, ενώ πέντε φυλακές επί πληρωμή αρνήθηκαν να παράσχουν στοιχεία μέχρι την παρέμβαση της νομικής ομάδας του Marshal Project.
